De grote plechtigheid rond de herdenking van de Slag om Gijzenzele kan net zoals vorig jaar wegens de coronacrisis niet doorgaan. Het wordt een herdenking in kleine kring. Het gemeentebestuur en de Heemkundige Kring het Gijzels Genootschap van de Kerkuil willen wel de herdenking van de Slag om Gijzenzele niet onopgemerkt laten voorbijgaan. Het provinciecommando Oost — Vlaanderen en het Zesde Linieregiment gaan een vertegenwoordiger afvaardigen voor de bloemenhulde. (Reporter 17, foto’s Danny De Lobelle)
Het begin van de Tweede Wereldoorlog ligt precies eenentachtig jaar achter ons, de strijd om de herinnering eraan, of de lessen die we er al dan niet uit kunnen trekken, is in Gijzenzele niet voorbij. Ook dit jaar gaat het Gijzels Genootschap van de Kerkuil, geruggensteund door het gemeentebestuur, een bloemenhulde brengen aan de piepjonge soldaten die in Gijzenzele sneuvelden. Men had graag de Slag om Gijzenzele voor een ruim publiek pi ëteitsvol willen herdenken. Het coronavirus beslist daar ook dit jaar anders over. Het wordt andermaal een beperkte herdenking.
In Gijzenzele blijft men al jaren lang aandacht vragen voor de Tweede Wereldoorlog. Daar zijn volgens het Gijzels Genootschap van de Kerkuil goede redenen voor. Het is precies eenentachtig jaar geleden dat de Slag om Gijzenzele plaats vond. De gebeurtenissen op 19, 20 en 21 mei 1940 blijven 81 jaar later nog altijd in het collectieve geheugen hangen. WO II had een grote invloed op de Gijzenzeelse samenleving. De herinnering aan de gruwel blijft in Gijzenzele met het oorlogsmuseum en de Halve Maanroute vers in het geheugen liggen. De Tweede Wereldoorlog was in Gijzenzele een oorlog die drie bangelijke dagen in Gijzenzele werd uitgevochten maar ook in de geesten van de bewoners. Tijdens vorige plechtigheden in Gijzenzele wordt men overvallen door een indrukwekkende stilte. Die stilte heeft telkens weer het effect van ‘De Schreeuw’ van Edvard Munch. Telkens opnieuw een uitroep: hoe kon dat in godsnaam mogelijk zijn? Pi ëteit voor de oorlogsslachtoffers, er heerst ontzag en bewondering voor de soldaten die in WO II vochten voor onze vrijheid. De soldaten hebben er een offer gebracht ter verdediging van de waarden die dierbaar zijn aan ons vaderland. Ook dat toont de herdenking in Gijzenzele. In veel families zijn nog altijd sporen te vinden die herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog, een donkere periode uit de geschiedenis. Foto’s, portretten, als een soort schrijn, dat van generatie tot generatie wordt overgeleverd. WO II heeft een grote impact gehad op onze samenleving, op onze waarden en normen, daarom wordt elk jaar de herdenking van de Slag om Gijzenzele georganiseerd. De oorlog blijft volledig onverwerkt verleden. En juist omdat dat verleden zo belangrijk is voor het heden, blijft het in Gijzenzele alle aandacht waard. Drie dagen bulderden de kanonnen in Gijzenzele. De Duitse aanvalsplannen voorzagen een snelle opmars. De geschiedenisboeken maken er weinig of geen gewag van, de Duitsers kregen de meeste tegenstand in Gijzenzele en Kwatrecht. De Slag om Gijzenzele, één van de hardnekkigste veldslagen tijdens WO II. De verliezen langs Duitse zijde waren het grootst. Er sneuvelden 10 officieren, 214 onderofficieren en soldaten. In Gijzenzele sneuvelden 23 Belgische soldaten van het zesde, vijfde en 28 ste linie van de 2 de Belgische divisie. In Kwatrecht kwamen 35 Belgische soldaten om. Tijdens de Duitse verovering van Belgi ë sneuvelden op die 18 dagen tijd 5.481 Belgische soldaten, de helft van hen aan de Leie. Zo’n 6500 burgers stierven door het oorlogsgeweld. In Gijzenzele viel één burgerslachtoffer. Reporter 17
