Lente 2016
De vorst, niet Filip, slaat bij nacht niet meer toe. De trekvogels hebben Marokko en Spanje verlaten en zijn er terug. De zon geeft al warmte en we gaan dus bloempjes planten. We trekken naar het tuincentrum en al wie wil, mag mee. Kindjes! Zin in een namiddagje bloemen kiezen en daar een pannenkoek eten ? Heeft oma geen viooltjes of primula’s nodig ? Ze mag ook mee. H é buurman, geen goesting om ook mee te gaan ?Moet jij geen campanulla’s hebben, mijnheer pastoor ? Mijnheer doktoor gaat ook mee.
Tussen de azalea’s botsen we op een jeugdvriendin. We kussen tot ónze lippenstift op háár wangen een tweede leven leidt. We knuffelen minutenlang want we hadden haar in geen maand meer gezien. Veel tijd heeft ze niet want ze moet nog naar de kapper : ze vertrekt de volgende dag voor een rondreis in India.
Zomer 2016
Juni kondigt zich ziedend aan en we hebben dringend een nieuwe BBQ nodig. In mei is het al een komen en gaan geweest van vrienden en al wat eetbaar is en ook grillbaar, is al over onze BBQ gepasseerd. Nu eens zijn het collega’s, dan weer ouders van jonge voetballertjes net als onze zoon, ambitieuze kereltjes voor wie enkel sjotten zaligmakend is.
We trekken naar zee met de trein en zoeken in een overvol coup é naar een zitplaats. We persen ons op een bank tussen een zeeganger links en een zeegangster rechts. Drijven wij een wig tussen twee mensen in een goeie relatie ? Kan zijn maar we kennen het woord bubbel nog niet. Bubbels hebben nog alles van doen met vloeibare zaligheid.
Het is zomer, de mosselen komen er weer aan en wij ook, in dat gezellig visrestaurantje langs de Leie. Men kent ons daar nog, de eeuwige zeven. We bestellen mosselen natuur, zoals ook wij, puur natuur.
Binnen of buiten, vraagt de jonge ober, een jobstudent wellicht.
Buiten ! zo klinkt het septet.
Ben je niet bang ? vraagt de jongeman.
Waarvoor ? wil het koortje weten.
Voor de vliegen, waarschuwt de man.
We hebben voor niks schrik, zegt de oudste, nu 86, zelfs voor jou niet.
5 Jaar later is ze overleden. We waren niet op haar uitvaart. Ze stierf aan Covid-19, gans alleeen.
De zomer is ook één groot huldebetoon aan de muziek, zowel aan kleine groepjes, verwekt in een parochiezaaltje, als aan wereldsterren. De modderplunjes na Rock Zottegem, Cactus en Dour zijn amper droog of Tomorrowland rolt de rode loper uit en Sfinks, Suikerrock, Dranouter zorgen voor muziekgekte onder een loden zon en dan moeten muziekliefhebbers nog wat energie opsparen want Pukkelpop en Maanrock moeten nog de komst van de herfst draaglijker maken.
Herfst 2016
We landen op Zaventem of op onze oprit. We bergen ons caravannetje of onze mobilhome super de luxe op in schuur of carport.
We staan aan de schoolpoort weer gezellig te keuvelen en maken plannen voor een skivakantie. Nee zeg, niet naar de Hoge Venen, wat dacht je. Wordt het weer Noord-Itali ë of proberen we eens de Skandinavische pistes ?
We zijn dit jaar ook 20 jaar gelukkig getrouwd en we geven een groot feest met meer dan 100 genodigden in zaal Elle et Lui. Maar voor vrienden van de vissersclub en vriendinnen van het quizteam is er de week voordien een klein tuinfeest met 3 foodtrucks.
Winter 2016
Een zware storm, af en toe wat vorst, er kan al eens een verdwaalde sneeuwvlok passeren die ons eraan herinnert dat de winter ons toch niet zal vergeten. Wandelen doen we niet meer want eigenlijk houden we niet zo erg van wandelen en evenmin van fietsen. Wat we dan wel doen ? Al plannen maken voor de feesten ! Met Kerstmis komen we met gans de familie samen en iedereen kookt of koopt wat, als het maar om eten en drinken gaat. Potluck noemen we het. Zeevruchten zijn er dit jaar natuurlijk weer bij. Daar houdt iedereen wel van, ook de vegetari ërs. Scampi en gamba’s en langoustines moeten er zeker zijn. TestAankoop waarschuwt wel voor Chinese producten en zeker voor Chinees voedsel. Maar of op die scampi nu staat “Imported from Wuhan, China” of er staat op uit de Sahara, als ze maar lekker zijn. Trouwens, wie heeft begot al over Wuhan gehoord…
De zomer kwam, de winter ging en het carrousel van seizoenen draaide maar rondjes.
Toen kwam corona. Het carrousel viel stil, de seizoenen zagen er anders uit. Plots had iedereen w él al over Wuhan gehoord.
Reizen, feesten, kussen, knuffelen kregen een ranzige smaak. We leerden ons eigen kot, onze eigen tuin, ons eigen terras beter kennen. Wandelschoenen en een fiets hielpen ons ontsnappen uit onze bubbel. We werden verplicht ons eigen restaurant te voorzien en sterren aan ons te laten voorbijgaan hoewel we stovend en roerend soms toch sterretjes zagen.
We hadden als jonge ouders uren, dagen, maanden rond de grasmat gestaan om ons kind, een waar voetbaltalent, aan te moedigen op zijn tocht naar ongekende roem en vandaag vertelde datzelfde kind ons dat het fietsen v éé éél leuker vindt, dat het wil stoppen met sjotten. We zaten met Kerstmis met 40 samen en de kerstboom stond verlicht in een hoek. Nu zaten we met Kerstmis met 4 rond de verlichte kerstboom. Er hing een nieuwe scheurkalender, een druivelaar, en daarop konden we het zien : 2021 was ons leven binnengeslopen. We hadden de kalender online besteld, die heel grote winkel waar we ook ons skipak en sneeuwschoenen kochten om in de Hoge Venen eventjes op de latten te gaan staan. We vonden het er enig ! Ook onze kalender gaan we nog vaak nodig hebben voor zijn mopjes. Want sinds we weten waar Wuhan precies ligt, hebben we het lachen een beetje verleerd en dat komt omdat onze mondhoeken uitgedroogd zijn. Die mondmaskers toch…
Zou het kunnen dat Covid-19 ons bij het nekvel heeft gegrepen en ons heeft dooreengeschud :” Ga je voortaan beter opletten als je het goed hebt !!!” We wrijven een lik Voltarengel aan dat nekvel maar weten eigenlijk maar al te goed dat we die neep zullen blijven voelen ook na een volgende en nog een volgende druivelaar.
Hadden we dat soms nodig om weer te proeven hoe echt geluk smaakt ?