Met een jaar vertraging kon men zaterdag ll. toch het vijftig jaar bestaan van de Geschied- en Heemkundige Kring Triverius vieren in Brakel.
Medailles
Het departement Cultuur, Jeugd en Media reikt – in naam van de Vlaamse minister van Cultuur Jan Jambon – medailles uit aan jubilerende culturele en sociaal-culturele verenigingen, en aan hun leden voor hun jarenlange vrijwillige inzet in de culturele of sociaal-culturele sector.
Wie komt er in aanmerking om vereremerkt te worden met een dergelijke medaille:
- voorzitters, secretarissen en penningmeesters die minstens 45 jaar oud zijn en minstens 15 jaar actief zijn in die functie;
- bestuursleden die minstens 45 jaar oud zijn en minstens 25 jaar in die functie actief zijn in de vereniging.
Voor deze jubileumviering werden dus zeven medailles aangevraagd:
Ere wie ere toekomt: het eerste plakket gaat uiteraard naar de jarige zelf: de Geschied- en Heemkundige Kring Triverius.
De vereniging werd gesticht in 1970 door Paul Baguet en Frans Van De Mergel in de schoot van de VTB-VAB afdeling Brakel. Onder impuls van onder meer gewezen Brakelaar Julien Van Twembeke, toenmalig secretaris van heemkring Scheldeveld, werd op vrijdag 29 mei 1970 de “ Heemkring Triverius” boven de doopvont gehouden. In januari 1971 verscheen het eerste nummer van het tijdschrift “TRIVERIUS”; gedurende de vijtig voorbije jaren is het tijdschrift stipt om de 3 maanden, zonder onderbreking, verschenen!
Onder impuls van toenmalig voorzitter Paul de Pessemier ’s Gravendries werd de naam van de vereniging in 1986 gewijzigd naar ‘Triveriusgenootschap’, om in december 2002 onder het voorzitterschap van Ludwig De Temmerman zijn huidige benaming te krijgen.
Als Geschied- en Heemkundige Kring Triverius is de vereniging intussen al meer dan 51 jaren oud.
Bijna in één adem met onze jubilerende vereniging moeten we André Vandenhaute André’s carrière bij de Geschied- en Heemkundige Kring is namelijk even lang als het bestaan van de vereniging: hij was er van in het jaar van de oprichting bij! André was en is bij uitstek de man om interessante items op de kop te tikken; hij heeft daarenboven een onuitputtelijke kennis van de bevolking van Brakel en omstreken. En op de driemaandelijkse bestuursvergaderingen weet hij telkens wel een humoristische noot aan te brengen.
Proficiat André! Met de felicitaties van de Vlaamse minister van Cultuur voor die 50 jaar trouw bestuursmandaat.
De langste staat van dienst is er voor Ludwig De Temmerman.
Ludwig was vanaf de start lid van de heemkring, schreef bijdragen voor het tijdschrift en werd in juli 1990 lid van het bestuur. In oktober van het daaropvolgende jaar wordt hij ondervoorzitter en vanaf april 2002 volgt hij Paul de Pessemier op als voorzitter van onze heemkundige kring. Sindsdien verschenen in het tijdschrift talloze bijdragen van zijn hand, was hij de bezieler van de vieringen in het Triveriusjaar 2004, medestichter van de Orde van Triverius, auteur of mede-auteur van verschillende uitgaven, drijvende kracht achter de oprichting van de vzw Museumkapel Triverius, en ik vergeet gegarandeerd nog één en ander.
In 2021 wordt hij door “zijn” heemkundige kring voorgedragen als kandidaat voor de Reinaertprijs, een prijs die door Heemkunde Oost-Vlaanderen jaarlijks wordt uitgereikt aan een persoon die zich bijzonder onderscheiden heeft op heemkundig gebied. Hij wint die verkiezing op overtuigende wijze en sleept de fel begeerde prijs in de wacht.
Voor 30 jaar bestuursmandaat, waarvan 18 jaar voorzitterschap: met de felicitaties van minister Jambon.
1992 was een bijzonder jaar voor onze heemkundige kring. Paul de Pessemier, de toenmalige voorzitter, voerde een uitbreiding en tegelijk verjonging door in het bestuur. Niet minder dan zes nieuwe bestuursleden kwamen dat jaar de bestuursploeg versterken; drie ervan bleken ook blijvers te zijn.
De jongste van die vier was Lucie Verachten. Zij werd meteen mede-ondervoorzitster van de kring. Als historica heeft zij al meermaals haar waarde voor de vereniging kunnen bewijzen. Ze werkte mee aan meerdere uitgaven van de kring. Zo verzorgde ze in het Triveriusjaar 2004 samen met René Van Ongevalle de eindredactie van de belangrijke uitgave Hieremias Triverius Brachelius. Lucie zorgde voor vernieuwing tijdens de Heemdag 2004 met haar virtuele rondleiding doorheen het klooster van St-Maria-Oudenhove. Zij is tevens de ontwerper van de medaille die de leden van de Orde van Triverius met fierheid dragen. Schrijvers van bijdragen in het tijdschrift doen geregeld een beroep op haar kennis van de archieven en bij ontcijfering van oude documenten.
Voor 28 jaar trouw bestuursmandaat.
Nog in juni 1992 trad ook André Premereur toe tot het bestuur van de heemkundige kring; hij nam met onmiddellijke ingang het secretariaat over van Paul Baguet, die had gevraagd ontlast te worden van bepaalde functies. André schreef en schrijft eveneens geregeld bijdragen in het tijdschrift; hij is tevens auteur en mede-auteur van verschillende uitgaven. In het vieringsjaar 2004 was hij de rechterhand van Ludwig om van dat jubeljaar een succes te maken. Hij was daarna ook mede-oprichter van de Orde van Triverius en werd ook secretaris van de Orde. Van 2005 tot 2011 was hij ook afgevaardigde bij het Verbond van de kringen voor Heemkunde in Oost-Vlaanderen (thans Heemkunde Oost-Vlaanderen). Om persoonlijke redenen gaf hij in 2011 ontslag als secretaris en is sindsdien ondervoorzitter.
Voor 28 jaar bestuursmandaat waarvan 19 jaar als secretaris.
het einde van dat “gezegende” jaar 1992 komt Marc Maroye de ploeg versterken en de inbreng vanuit Lierde verstevigen. Marc onderscheidt zich al snel met bijzonder gesmaakte bijdragen in het tijdschrift. Van 1993 tot 1995 verschijnt zijn reeks van bijdragen over de emigratie vanuit Everbeek naar Manitoba-Canada, bijdragen waarover we vijfentwintig jaar later nog steeds gecontacteerd worden. Naast zijn stevige historische bijdragen is Marc ook mede-auteur van verschillende uitgaven van de heemkundige kring. Vanaf 2002 neemt Marc ook de eindredactie van het tijdschrift op zich en werd verantwoordelijke uitgever.
Voor 28 jaar trouw bestuursmandaat.
De aanwezigen mochten het Gulden Boek ondertekenen en vervolgens was er nog een receptie.
