Ik richt me heel speciaal tot jullie, mensen van goede wil die net als ik slachtoffer werden van akkoorden tussen de stad en Ilva.
Vooreerst hadden we meer op onze hoede moeten zijn toen het woord “akkoord” viel, mondeling of schriftelijk, want het woord is rot, giftig, verdacht, verraderlijk. Deed je dat nog niet, let er voortaan op : aan een akkoord met de overheid scheur je altijd je broek. En of die nu van Labaere komt of van Ommekaar, je broek is naar de knoppen want gescheurd is ze.
Zo zat het akkoord met Ilva vol angels en klemmen en gifpijlen en landmijnen maar men serveerde ons dat op een schoteltje in Limoges met gouden rand en we lieten zelfs een hoera ontsnappen, zachtjes en traag “hoe” en wat later “ra”. Stel je voor, we moesten de avond vóór we onze groenbak aan onze deur posteerden niet nog gauw in de buurt ergens gaan aanbellen of ze a.u.b. geen rode sticker voor ons hadden. En we stonden daar als een asielhond op de stoep met onze €1,80 in de hand. Lach niet, haal die grijns van je gezicht want besef goed, wij daar in de Ooststraat in de scholenbuurt, hadden zelfs onze portemonnee mee op bedeltocht om €3,60 bijeen te rapen. Jarenlang moesten we de stickers die we ’s avonds aanbrachten, ’s morgens vervangen zoniet bleef die bak groenweg gevuld staan.
Op ons boodschappenlijstje hoefde voortaan niet langer als n°1 meer te prijken : rode stickers !!! We zouden aan Ilva nu een voorschot betalen van €35 en daarmee konden we, wacht even, en we haalden zelfs ons rekenmachientje boven, tik, tik, tik, tik, ongeveer 20 beurten krijgen. Geen enkele zwerfkat deed het zo goed…
Maar de mens wikt en Ilva beschikt. Want Ilva heeft ook zo’n rekenmachientje en Ilva zegt tik, tik, tik, tik, ook op zulk machientje en ook wel een beetje tegen onze slaap in een gebaar van “Onnozelaars”.
Want dat waren en zijn wij. Jij, Jacqueline, jij met je groenbak vol bladeren die in de herfst van het H.Hartplein komen gestoeid, het droge gezelschap krijgen van al die soortgenoten van de schooltuin en dat stoeien welletjes vinden en halt houden pal voor je garagepoort. Je voelt je even weer jong én gemeentearbeider en je begint op te vegen en in je bak te gooien. Op en neer, en op en neer. Krrr doen de droge bladeren en dat doet je rug ook, krrr. Maar je vult je bak maar verder op zoniet vliegen die bladeren je garage in, recht in je wijnrek tussen een Châteauneuf-du-Pape en een Mateus, want je bent altijd heel katholiek geweest, ook in je wijnkeuze. Je duwt, je stampt tot je bak afgeladen vol zit. Je meent zelfs een volle aflaat verdiend te hebben door hulpverlening aan een ophaalbedrijf, lees Ilva. En als dank ? Als dank staat Ilva te zwaaien met een supplement !
Hou je garage in de herfst dicht en laat de bladeren vliegen. In Breivelde is veel plaats in het park.
Ook jij, Lieve, die emmers en emmers afgevallen appels schilt voor appelmoes voor je kinderen en kleinkinderen. Werp die appels voortaan zomaar in de pot en laat je kinderen en hun kroost er aan tafel een spelletje van maken : Wie verzamelt het snelst 3 steeltjes. Prins van de dis is hij die een intacte appelworm terugvindt.
En jij, Rita, met je liefde voor bloemen. Je kreeg nog wel de grootste pot hortensia’s uit het tuincentrum voor je verjaardag, voor die 80 lentes maar ze gaven de geest en met dat ene plantaardige fiasco zat je groenbak meteen gans vol. Vraag, smeek voortaan om een bonsai, het kleinste dan nog wel uit het assortiment.
Kreun niet langer : Il va, mon argent, en vermijd supplementen.
Hier enkele tips :
Je bent verzot op bloemkool ? Maak ze klaar mét de bladeren. Het is even wennen aan die nieuwe smaak maar dat is juist de trend: veranderen, overwippen van Jeroen Meus naar Sandra Bekkari.
Volgen er doodsbedreigingen aan het adres van de kok, dan kan je altijd kiezen voor een meer diplomatische aanpak die ook een dosis acteertalent vereist. Zo ’n bloemkool koop je meestal in een warenhuis ? Prima. Je installeert je voor het vak met de bloemkolen. Je neemt er nonchalant het model van je dromen uit en…laat die smartphone nu eens voor enkele minuten los want je hebt je beide handen nodig. Je monstert ze en trekt daarbij al een dik blad los dat je uit je slappe hand zomaar laat glippen in de bak. Nee, je moet geen Studio Herman Teirlinck hebben afgewerkt om dat vlot te doen. Je draait de kool met een halve slag en rukt opnieuw een blad los dat ook in de bak achterblijft. Ga zo door tot je een “naaktkool” hebt. Eenvoudig toch?
Vermijd ook etensrestjes in je groenbak te gooien. Zo is er eveneens de truc met de wortels.
Dag 1 : Maak je wortels gereed volgens het recept van je betovergrootmoeder. Stoof sjalot of ui, voeg wortelstaafjes of –schijfjes toe, net als peper en zout, tijm en laurier. Geen suiker, foei ! Zorg vooral voor een groooote portie.
Dag 2 : Kook aardappelen en maak wortelstoemp met de rest van de vorige dag. Mosterd niet vergeten.
Dag 3 : Vorm met de rest van de stoemp platte schijven. Meng er wat gruyère onder. Spreek met je disgenoten over “medaillons”, dat klinkt culinair chic. Paneer en bak op de pan.
Dag 4 : Is er dan nog een restje, gebruik het als glijmiddel voor je nieuwe schoenen.
Zeg nu zelf : zo moeilijk is besparen toch niet.
Je weet nu dat het kan, probeer daarom ook eens met de opvolger van onze gele zak, je weet wel dat rotding dat honden en poezen soms openkrabden, die griezel die soms vieze smurrie loste op de stoep, die stinkerd die vliegen maar ook ratten op slechte gedachten bracht. En toch hebben we onze dierbare gele zak ook al die kwaliteit toebedeeld : eenmaal goed dichtgeknoopt aan onze voordeur, konden Claudia en Gust en ook Ortenseke hun vuile afval niet meer bij ons kwijtspelen. Dat lukt wel aardig met onze grijze bak maar met een wildcamera, een eenvoudig ontstekingsmechanisme, een sirene en vingerafdrukken laten de sluikstorters die bak ongemoeid.
Wat denk je : spekken we de spaarrekening van Ilva nog langer ?