Op zaterdag 16 oktober werden er op een akker in Scheldewindeke aardappelen gerooid zoals in lang vervlogen tijden. Paardenliefhebber pur sang Etienne De Keukeleire haalde twee paarden en ploeg van stal voor het uitrijden van aardappelen. Je werd als het ware gekatapulteerd naar de jaren ‘40 en ‘ 50 van de vorige eeuw. Veel volk kwam opgedaagd en keken toe hoe het er pakweg 75 jaar geleden aan toeging. In tijden toen een ploeg de riek verving. In een tijd toen de uitgereden patatten nog moesten worden opgeraapt. Er was destijds heel wat ‘raapvolk’ nodig. Het publiek kreeg op zaterdagnamiddag de gelegenheid om zelf een voorraad aardappelen te rapen. En zie, tot groot genoegen van Etienne en zijn medewerkers kwam heel veel volk afgezakt. Het weer zat mee, er was bewondering voor die twee prachtpaarden, voor het initiatief van Etienne die vakkundig de aardappelen uitreed met zijn ploeg. Vooral voor de kinderen was het rooien van aardappelen met paard en ploeg een onbekend fenomeen.
Etienne kwam op de idee om er een leuk event van te maken. Als het woord patatten valt, denkt men onvermijdelijk aan goudgele frieten. Ter plekke werden de patatten geschild en daarna gebakken. En of ze smaakten die lekkere verse frietjes. Het is geweten, Etienne heeft een groot hart voor acties van Broederlijk Delen. De opbrengst van het event gaat integraal naar Broederlijk Delen. Tot in de jaren vijftig was het rooien van aardappelen met paard en ploeg beeldbepalend. Aardappelen rooien, zoals vroeger. Onze geprezen Nuus-fotograaf Danny De Lobelle schoot er prachtige beelden van. In een tijd toen de ploeg nog nieuwerwets was. Velen ontdekten dat het in die tijd een serieuze handarbeid moet geweest zijn om urenlang, dagenlang aardappelen te rapen. In die tijd bestond ook het ‘naharken’, de aardappelen die nog op het veld lagen of nog in de grond staken op te harken. Het waren meestal de kleine aardappelen. De meeste boeren hadden daar geen probleem mee. In Scheldewindeke stond zaterdag even de tijd stil. Taferelen uit de oude doos. In minder dan 100 jaar: van de riek, paard en rooiploeg, tot….immense hypermoderne rooimachines. De mens blijft vindingrijk.
