De komende periode brengen heel wat mensen traditioneel een bezoekje aan het kerkhof. Behalve plekken van verdriet, troost en bezinning, evolueren begraafplaatsen ook steeds meer naar parkomgevingen die uitnodigen om het verhaal achter de grafstenen te ontdekken. N-VA Brakel vraagt daarom bijkomende bescherming van een aantal monumentale grafzerken en de verdere uitbouw van de Brakelse kerkhoven tot echte erfgoedplekken.
Het Brakels gemeentebestuur is al een tijdje geleden gestart met een inventarisatie van de grafmonumenten op de gemeentelijke begraafplaatsen die een belangrijke erfgoedwaarde vertegenwoordigen. Dat is een goede oefening, vindt Jan Haegeman, maar het vergt ook inspanning om die monumenten in stand te houden. Daarom lanceert het N-VA-gemeenteraadslid het voorstel om bijzondere graven en grafstenen te gaan hergebruiken.
Gemeenteraadslid Jan Haegeman (N-VA): “Naar voorbeeld van een aantal andere steden en gemeenten in Vlaanderen stel ik voor om – eens men klaar is met de inventarisatie – de bijzonderste graven te verwerven met het gemeentebestuur, vooropgesteld natuurlijk dat de concessie verlopen is. Heel wat van die grafmonumenten dateren nog uit de eerste helft van de vorige eeuw, dus dat lijkt mij op zich niet direct een probleem. De grafmonumenten in kwestie kunnen, na de eventuele ontruiming, door het gemeentebestuur dan aangeboden worden ter concessie, zoals dat momenteel ook gebeurt met vacante loten voor begraving in volle grond, asurnen in volle grond of bijzetting in een columbarium. Voorwaarde bij het verlenen van zo’n concessie is dan dat het monument goed onderhouden wordt. Op die manier verzeker je het voortbestaan van de monumenten in kwestie en zorg je ervoor dat de begraafplaatsen toch voldoende ruimte blijven bieden. Voor het onderhoud en het herstel van dergelijke monumenten kan men overigens rekenen op provinciale subsidies.”
Daarnaast stelt raadslid Haegeman voor om het funerair erfgoed van de gemeente beter te ontsluiten voor Brakelaars en bezoekers.
Jan Haegeman (N-VA): “Een kerkhof is natuurlijk een zeer ingetogen plaats. Maar het is bij uitstek ook een plaats die de geschiedenis vertelt van het dorp en van wie er woonde. Maar naarmate onze gemeenschappen groter en diverser worden, herkennen we echter steeds minder de verhalen achter het gedenkteken. Dat geldt voor de grote 18de en 19de eeuwse grafmonumenten maar een klein quasi anoniem kruisje kan evengoed een zeer boeiend verhaal vertellen, over mijnwerkers bijvoorbeeld, oud-strijders, dorpspastoors, zusters en kloosterbroeders, maar evengoed over geliefden, veel te jong gestorvenen… Ik stel daarom voor om deze verhalen in kaart te brengen en zichtbaar te maken. Enerzijds door in samenwerking met de heemkundige kring een aantal van de grootste en/of mooiste verhalen een zichtbare plek te geven op onze begraafplaatsen. Maar anderzijds ook door de mogelijkheid te bieden QR-codes te plaatsen bij of op de verschillende graven, urnenvelden en columbaria. Nabestaanden kunnen dan zélf de geschiedenis van hun geliefde vertellen, waarna bezoekers aan de begraafplaatsen dat verhaal op eenvoudige manier kunnen leren kennen. Wat is een dorpsgemeenschap anders dan al onze verschillende levens die zich met elkaar vermengen? We kunnen met Brakel echt wel een voortrekkersrol spelen om dat te koesteren en te bewaren. Het lijkt mij alleszins een mooi project waar zowel het gemeentebestuur, de intergemeentelijke erfgoedvereniging Variant, uitvaartondernemers én burgers de handen in elkaar kunnen slaan.”
