Ik ben een vrouw. Aangenaam.
Je wist dat, zeg je.
Waarom doe je dan telkens alsof ik een verkeersbord ben, een paal nog wel, opgesteld aan het begin van een zebrapad ?
Ter verduidelijking : een zebrapad is het geheel van evenwijdige witte strepen over de weg, die één kant van de straat verbindt met de overkant. Wat een straat juist is, hoef ik toch niet meer uit te leggen ?
Zulk zebrapad is op het wegdek aangebracht niet omdat men bij Openbare Werken plots constateerde dat men van het voorbije werkjaar met een overschot aan witte verf was blijven zitten. Zulk zebrapad werd evenmin aangelegd omdat twee werklui zch stierlijk verveelden waarop onze kersverse burgemeester Evelien reageerde : Loop ! Ga maar wat kliederen met witte verf.
Nee, dames achter het stuur ! Dáárom kwamen die witte strepen er niet !
Bekijk mij, wachtende om over te steken, dan ook niet altijd als een verkeersteken waarvan de flikkerlichten het flikkeren verleerd hebben. Eéns flikker altijd flikker geldt hier dus niet ! Ik ben een weggebruiker en nee, geen gebruiker, dat is weer wat anders, en ik wacht zonder lichten maar met zenuwen want ik weet zeker : zie ik een vrouwelijke automobilist naderen, dan remt die niet, dan kijkt die niet, dan ziet die me niet eens staan. Voorrang verlenen aan zwakke weggebruiker, klaar om een zebrapad over te steken ? Nee, dat stond niet in de rijcursus die zij volgden.
Ik weet het, ik ben een van die onverdraagzame gepensioneerden die uit puur pestgedrag de straat willen oversteken als jij, behoorlijk te laat, nog op tijd wilt zijn in de nagelstudio voor je blauwe nagels of je kinderen moet afhalen aan school of nog aan een brood moet zien te geraken. En na Roosje die alle regels aan haar laars lapt, komt Treesje die aan het bellen is en dan volgt Patricia die verstrooid zit door haar vechtscheiding.
Zelf doe ik dan niets. Of toch, ik wacht, in de kapotteflikkerlichthouding.
Na auto nummer 5 vertraagt dan toch een wagen die in mij een mens ziet.
Het is een man !!!
Anny Bert