In de aula van ‘De Zandkorrel’ in Merelbeke werd op zaterdag 2 april afscheid genomen van Godelieve Sacks, de gewezen uitbaatster van het gerenommeerd Huis D’Hont – Sacks in Oosterzele – Dorp. Ze werd geboren in Oosterzele op 26 februari 1936 en overleed op 27 maart 2022 in Home Stuyvenberg Herzele. Ze stamt uit een ondernemende familie, haar vader Jules Sacks startte in 1906 een winkel op in ijzerwaren, Leuvense stoven en kookgerei. Nadien zette dochter Godelieve de zaak verder. Ze bouwde in haar gekende stijl een stevige reputatie op. Al snel bleek haar commercieel talent. Had een zakeninstinct. Fier was ze toen dochter Mariane een tijd geleden besloot om de zaak verder te zetten. Haar levenswerk leeft nu verder. Godelieve Sacks was gehuwd met André D’Hont, garagist, een geliefd volksfiguur in Oosterzele. Hij overleed in 1994. Zoon Jacques trad in zijn voetsporen. Robert De Beir werd later de levensgezel van Godelieve. Rouwcentrum De Zandkorrel zorgde voor een stijlvolle uitvaartplechtigheid. Klasse. Heel verzorgd. Zinvolle teksten. Mooie scenografie. Een sereen kader voor een afscheidsdienst.
De plechtigheid was ontroerend en pakkend, ingevuld met mooie muziek en pakkende afscheidswoorden. Uit de toespraken en geschreven getuigenissen bleek hoe bijzonder Godelieve Sacks was, een energieke vrouw die van het leven hield. Vlot en aimabel in de omgang. Ze liet in het binnenste van haar ziel kijken. Op het herinneringsprentje prijkt Godelieve zoals iedereen haar gekend heeft, optimistisch, vol goede voornemens, met een glimlach. Ze werd ziek, maar ze bleef lachen, zingen. Ze bleef verbeten vechten tegen haar gezondheidsproblemen, moedig zonder klagen. Godelieve, plots is alles zo anders, je bent er niet meer, we zullen je heel hard missen. De herinneringen aan jou zijn fijn, je kenmerkende lieve glimlach. Ex – buurvrouw Regina Van Landuyt schetste een beeld van de steeds opgewekte Godelieve. ‘Je was geen doorsnee dame, ondanks de verantwoordelijkheid voor gezin en winkel, schuilde er in jou een rebelse geest. Ze stak haar bijwijlen ongezouten mening en rake, gevatte beschrijvingen niet onder stoelen of banken. Ze bracht die met een kwinkslag, het kwam nooit kwetsend over. Fake – toestanden en dwaze praat waren aan haar niet besteed. Ze was recht door zee en doorprikte allerlei huisjes. Ze had een Zuiderse zweem en verscheen qua voorkomen steevast tiptop orde. De lippen gestift, verfijnde make – up, smaakvolle outfit. Ze liet zich graag verwennen bij de kapper. Haar trotse houding en fierheid behield ze toen ze zich met wandelstok of rollator door het leven diende te banen. Zich uit het lood slaan stond niet in haar agenda. Ze werd graag gezien in Oosterzele en omstreken om haar no-nonsens aard en relativeringsvermogen. Een karaktervrouw met een warm hart, een jeugdige ingesteldheid en pretlichtjes in de ogen. Vertelde grappige anekdotes. Zelfs tegen haar levenseinde keek ze ludiek aan: ‘Als je me ‘s nachts vindt, laat me maar liggen tot ‘s morgens’. Het was zondag 27 maart 2022 rond 16 u waarop ze ons voorgoed verliet, de dag waarop het zomeruur begon. Op een of andere manier past dat bij haar, hoe vreselijk ook de leegte is die ze achterlaat’. Op het prentje ook een citaat van wijlen professor Etienne Vermeersch. ‘Wie gelooft in God, hoeft niet bang te zijn. Wie niet in God gelooft, hoeft helemaal niet bang te zijn’.Iedereen houdt aan Godelieve Sacks (86) alleen maar goede herinneringen over. Een geliefd persoon. Charisma. De strijd die ze tegen haar ziekte voerde, heeft ze niet kunnen winnen. Toch bleef ze een heel fier mens. Een groot hart voor haar kinderen, kleinkinderen. Haar levensvreugde raakte nooit zoek. Er wordt herinnerd aan de warmte, de vriendschap, de eenvoud en spontane goedheid die Godelieve Sacks uitstraalde. Zaterdag 2 april kreeg ze een laatste eerbetoon. Jacques en Mariane : ‘Iemand zei: je hebt je kinderen met je ogen opgevoed. Ma, je bewondering voor dier en natuur was groot. De zorgzaamheid dat we het goed hadden even groot. Ons afscheidswoordjes waren altijd : t’es goed. Je hebt het goed gedaan: ma ‘t es goed’. Afscheid nemen doet pijn, maar een mooie en waardevolle herinnering geeft steun en moed. We betuigen ons oprecht meeleven aan de families D’Hont en Sacks. (mvdv, foto fam. D’Hont).