k weet het, je hebt me daar na corona niet meer gezien en daar was zelfs meer dan één ernstige reden voor.
Neem nu die tatoeage. Vooreerst heb ik een ziekelijke afkeer van tatoeages en daartegen is nog geen medicijn op de markt gebracht, zegt mijn huisdokter.
De facteur en de melkboer en de bierhandelaar van jaren geleden brachten dat nooit direct onder woorden maar zelf wist ik dat mijn rechterschouder veruit het mooiste plekje was van gans mijn scheppingsverhaal. Voor geen geld zou ik daar een tatoeage willen laten zetten. Nog maar 1 maand geleden had ik mijn 4e prik tegen corona gekregen en nu opnieuw op pelgrimage naar Herzele trekken voor meerdere prikken tegelijk via tattoo@wipedrinks.com ? Dat was van het goede te veel !
Versta me niet verkeerd, ik vond het een lovenswaardig initiatief : je betaalt en je drinkt en je trakteert en dat alles via je schouder met je persoonlijke festivaltatoeage. Heb ik dan eenmaal toch zulke vlezige, mobiele betaalkaart op mijn schouder en ga ik met Kerst bij -15° winkelen, dan moet ik daar echter aan de kassa van Carrefour mijn jas uitspelen en mijn pull kortstondig een ander model bezorgen om mijn app aan de kassière te presenteren. Kan zoiets niet leiden tot grensoverschrijdend gedrag en zelfs ongewenste intimiteiten, ja zelfs tot een roodgloeiende telefoon bij MeToo, niet te verwarren met Mie Katoen ?
Over pulls gesproken. Ook dat hield me weg van Rock Zottegem ! Het weer was al enkele dagen mooi, stabiel, zomers. De dagen waren zonnig en warm maar de avonden waren soms nog koel. We konden ’s nachts nog dat dekentje verdragen en de liefde voor onze zomerdons was nog niet omgeslagen in afkeer zoals bij de recente Spaanse en Portugese nachten.
Ook sta je op zo een Rock Zottegem geen drie volle dagen aan een stuk te hossen. Je komt ook eens op adem. Je spreekt, stilstaande, je lunchpakket aan dat je thuis liefdevol ineengeschoven hebt en springend doet je hardgekookt eitje net hetzelfde : het springt uit je tupperwaredoos, achternagezeten door enkele olijfjes en zelfs een hespenrolletje met asperges erin. Evenmin boeit elk optreden je uitzonderlijk en als je dan maar enkele minuten je aandacht op hold zet, kan tegen middernacht een pull wel aangenaam gezelschap zijn.
Samen met de brooddoos moest dus ook een pull in die zak. En wat als daar een zuipschuit zijn volle beker pils over je pull morste ? Niets vervelender dan naar Clement Peerens en zijn CPeX te luisteren met een vochtige, naar bier stinkende pull aan. In die zak zou dus best een tweede pull meereizen, richting Bevegemse Vijvers, daar waar we ooit eenmaal tegen corona werden gevaccineerd.
“Aanhoudend droog” had de weerman woordelijk gezegd. Maar stel dat uitgerekend boven Zottegem, uitgerekend boven Rock Zottegem, een korte maar heel hevige stortbui de pret zou bederven ? Reserveschoenen zouden dus zeker geen overbodige luxe zijn, naast een paar verse sokjes en voor een plastic poncho moét er steeds plaats zijn als je het huis verlaat.
Het zakje, nog zo goed als nieuw, met daarop Fietsen Schotte, zou stilaan te klein uitvallen vooral omdat ik ook nog dat kleine tentje wou meenemen.
Voor zulke verplaatsingen kiest men dan altijd best voor een stevig valies, een Samsonite.
Maar stel nu, het is dus louter hypothetisch, dat men mij aan de inkom als een “onrustwekkende verdwijning” taxeert, niet kwaad bedoeld die verdenking, want het zijn daar allemaal lieve, gemotiveerde, bezorgde jongens en meisjes en dat wat later Alain Remue daar voor mij staat voor een verhelderend gesprek, een aftastende tête-à-tête.
Fouilleren zou voor mij pas echt een dramatisch einde kunnen krijgen als ze in mijn Samsonitekoffer een mes vinden : voor mij een onschuldig attribuut om na het optreden van De Kreuners een gedroogd worstje te vierendelen, voor de politie echter een moordwapen of toch alleszins een bewijs van minder goede bedoelingen. In dat laatste geval zou ik zelfs moeilijk kunnen kiezen tussen Walter of Ben als slachtoffer. Misschien zou Rock Zottegem over een paar jaar nog eens in het nieuws komen met de Koffermoord.
Ik liet het Rock Zottegem-gebeuren editie 2022 wijselijk aan mij voorbijgaan. Het zakje van Fietsen Schotte bleef in de berging met daarin de wasspelden. Het valies mocht op zolder nadromen van een vroegere vakantie op Aruba.
Waarom ik niet op Rock Zottegem was ?
Daarom…