Geraardsbergen. De voedselherverdelingswinkel ’t Komisjken is ondergebracht in de voormalige sporthal De kriebel. Lang zal dat niet meer duren, want de Kriebel moet plaats maken voor parking. De zoektocht naar een nieuwe locatie is niet makkelijk. Intussen is het aantal cliënten zowat verdubbeld. Tijdens mijn bezoek is het koud in de Kriebel. De verwarming is stuk. Melissa De Cooman – coördinator van ’t Komisjken – heeft zich stevig ingeduffeld. De medewerkers waren erg geschrokken van de foto’s en de commentaar die op Facebook waren verschenen over een container vol met groenten en fruit die aan de Kriebel stond. ‘Dit kwam hard aan’, getuigt Myriam De Clercq, logistiek verantwoordelijke.
’t Komisjken is een voedselherverdeelwinkel, gelokaliseerd in de voormalige sporthal De Kriebel. Inwoners van Geraardsbergen – die in het bezit zijn van een voedselattest – kunnen tweemaal per week in De Kriebel winkelen. ’t Komisjken was aanvankelijk in het wijkcentrum De poort ondergebracht, maar door de forse uitbreiding leek de verlaten sporthal aan de Groteweg meer geschikt.
Op basis van de gezinssamenstelling wordt maandelijks een puntensaldo toegekend waarmee de cliënten voedingswaren, maar ook schoonmaak- en hygiëneproducten kunnen kopen. ‘Het publiek dat gebruik maakt van de diensten van ’t Komisjken is heel divers. De laatste maanden zijn er ook heel wat alleenstaanden bijgekomen die werken, maar door de dure energie er niet in slagen om rond te komen’, geeft Melissa De Cooman – coördinator van ’t Komisjken – mee. ‘Toen ik vijf jaar geleden begon, maakten ongeveer 250 gezinnen gebruik van onze diensten. Momenteel is dit al opgelopen tot ruim 400.’
Kwaliteitsvolle producten
Jong en oud lopen langsheen de rekken. Maar ook nieuwkomers, asielzoekers en autochtone Geraardsbergenaars vullen hun winkelwagen, soms alleen, dan weer met de familie, de vrienden of het gezin. De rekken zijn goed gevuld. De sfeer is gemoedelijk. Cliënten nemen hun tijd. Sommigen komen ook voor het sociaal contact en praten wat bij.
De organisatie loopt als een trein. ‘Naast een vaste ploeg zijn er ook leerfloners die werken aan een (re)integratie op de arbeidsmarkt, aangevuld met een batterij aan vrijwilligers’, weet Melissa De Cooman. Tijdens mijn bezoek liepen leerlingen van het Sint-Catharinacollege stage in ’t Komisjken. Onder toezicht van leerkracht Marijke D’haeyer steken de leerlingen van het vierde jaar zorg & welzijn een handje toe. Het loopt lekker en de leerlingen zijn enthousiast. ‘Het maakt deel uit van hun opleiding’, weet Marijke D’haeyer, ‘De leerlingen maken kennis met verschillende settings van de sociale kaart. Dat kan gaan van een rusthuis tot een voedselherverdelingswinkel. Op die manier trainen onze leerlingen allerlei vaardigheden in verschillende contexten.’
Bijna alle producten die in de rekken staan, worden gratis aangeboden. Enkel de hygiëneproducten moeten worden aangekocht. ‘Daar is een budget voor voorzien’, vult de coördinator aan.
De producten moeten worden opgehaald. Dagelijks bezoekt een ploeg met een bestelwagen een dozijn winkels – waaronder verschillende supermarkten – die gratis goederen meegeven. Dat kan gaan van verse groenten, voedselwaren in blik of bokalen tot vlees en frisdranken. ‘We zorgen ervoor dat we kwaliteitsvolle producten aanbieden. Verse producten worden zorgvuldig behandeld en bewaard. Uiteraard moeten we de normen van de voedselinspectie respecteren’, licht Melissa De Cooman toe. Vanuit het OCMW is er een professionele omkadering en begeleiding die toeziet op het professioneel verloop van de diensten en het aanbod.
Container vol met verse producten
De medewerkers van ’t Komisjken waren erg geschrokken van de foto’s en de commentaren die op Facebook waren verschenen over een container vol met groenten en fruit die aan de Kriebel stond. ‘Dit kwam hard aan. De beelden en de commentaren gaven onterecht de indruk dat we slordig en onverantwoord met de producten omgaan’, getuigt Myriam De Clercq, logistiek verantwoordelijke van ’t Komisjken. ‘Het was bijzonder frustrerend omdat we niet de kans kregen om ons verhaal te doen. De voedselherverdeelwinkel sloot de deuren tussen 27 december en 6 januari. De verse producten konden we niet houden en hebben we in de container gegooid.’
Myriam en Melissa begrijpen wel dat dit naar de buitenwereld een negatieve indruk geeft en werken intussen aan een oplossing. ‘We hebben intussen een lijst van organisaties en verenigingen aangesproken waar we terecht kunnen om verse producten net voor de vervaldatum te leveren. Zo hoeven we geen etenswaren weg te gooien en kunnen we er andere mensen mee helpen.’
Nieuwe locatie
Bij mijn bezoek aan ’t Komisjken viel het me op dat het bijzonder koud is in de Kriebel. ‘De verwarming is stuk’, licht Melissa De Cooman toe. De medewerkers moeten zich behelpen met enkele verwarmingselementen die op gas branden. Veel verschil maakt het niet. ‘De verwarming zal niet meer gerepareerd worden. Er bestaan immers plannen om de sporthal af te breken voor parkeerplaatsen.’ Waar de organisatie dan terecht kan, is voor een stuk nog een open vraag.
‘Het is niet evident om een andere locatie te vinden. In eerste instantie moet het gebouw groot genoeg zijn. Er moet plaats zijn om een vrachtwagen te lossen en er moet voldoende parkeerplaatsen zijn. Bovendien moeten onze cliënten zich geborgen en veilig voelen’, besluit de coördinator.
Intussen wordt er onderzocht of er nog voldoende plaats is in het rustoord De Populier. ‘Of ’t Komisjken daar onderdak zal vinden, is nog een open vraag. We hebben er alleszins vertrouwen in dat er naar een zo optimaal mogelijke locatie wordt gezocht.’
Julien Borremans
