Bart Dierickx? Misschien zegt de naam u onmiddellijk niets maar Bart was één van de beloftevolle spelers bij KVV Windeke, Houtem en SK Vlierzele. Hij maakte destijds de ene goal na de andere en was goed voor een gemiddeld van 40-tal doelpunten per seizoen. Ondertussen is Bart gestopt en geniet hij nu samen met zijn vrouw Evelien en hun 2 kapoenen, Marie-Lou en Liam van zijn andere liefde, de paarden. Wie dacht dat Bart opvolging als voetballer zou hebben is eraan voor de moeite of blijft zeker nu op zijn honger zitten. Barts oudste zoon Liam, die volgende dinsdag op 29 augustus veertien jaar wordt, koos echter niet voor het voetbal maar heeft de liefde gevonden in het wielrennen. Daarom zit vandaag Liam Dierickx woonachtig in de Kerkstraat te Letterhoutem op onze praatstoel met op de achtergrond een zorgzame ondersteunende papa Bart.
Toch wil papa Bart voor we beginnen eventjes iets kwijt.
Bart Dierickx: Het is voor mij belangrijk dat alles in een rustige en aangename sfeer gebeurt. Alles op zijn tijd en op een speelse manier. Ik ga samen met Liam iedere training die hij doet met hem mee. Zelf rijd ik ook nu wedstrijden bij de WAOD om de conditie op pijl te houden. Wij trainen gemiddeld vier uur of 120 km per week en dit op onze eigen manier en ritme. Maximaal zoals we nu doen bij de aspiranten doen we 15 wedstrijden per seizoen. Dit is meer dan voldoende om hem niet moe te maken. Op deze manier is er nog genoeg progressie later en is hij niet opgebrand op jonge leeftijd!
Na dit even te hebben meegedeeld is het de beurt aan Liam.
Hallo Liam, welkom op onze praatstoel en leuk dat je even tijd voor ons maakt.
Nuus: Waarom en hoe ben je begonnen met koersen en waarom de voorkeur voor het wielrennen?
Liam Dierickx: Ik ben beginnen koersen toen ik zeven jaar was. Ik reed al van kleins af met mijn kleine fietsje overal rond. Ze noemde mij soms weleens ‘den boonen’. Voordien deed ik voetbal maar dit was totaal niet weggelegd of mijn ding. Mijn papa zag dat het voetbal niet echt iets was voor mij en stelde mij voor om eens iets anders te proberen. Daarom kreeg ik de kans om mij aan te sluiten bij een wielerclub. Dit was iets waar ik naar uitkeek en super graag deed en op deze manier kreeg ik dan ook de smaak te pakken van het wielrennen.
Nuus: Je was zeven jaar toen je begon, nu volgende week wordt veertien jaar, wat heb je al bereikt van bij de start bij de miniemen?
L.D.: Mijn eerste jaar als miniem heb ik onmiddellijk tien wedstrijdjes kunnen winnen. Ik behaalde een derde plaats in Mini Parijs-Roubaix waar niet minder dan 160 deelnemers zijn gestart. Ik heb heel wat wedstrijden als miniem kunnen winnen. Tot en met vorig jaar, als tweedejaars aspirant , toen leeftijdsgenoten begonnen te groeien en sterker begonnen te worden, ben ik wat blijven hangen ben qua mijn gewicht en gestalte. Met mijn 156cm en 39kg moet ik nu opboksen tegen collega’s die twee keer zo groot en zwaar zijn als mezelf, en sommigen die al een half jaar ouder zijn dan mij. Om die reden was het wel moeilijk om een wedstrijd te kunnen winnen in mijn eerste twee jaar als aspirant.
Nuus: Je bent nu derdejaars aspirant, hoe verliep je seizoen dit jaar?
L.D.: Dit jaar kon ik al één overwinning op mijn naam schrijven in Roeselare. Verder werd ik één keer tweede in Moere-Gistel, één keer derde in Zerkegem. Verder was ik goed voor drie keer een vierde plaats, twee keer een vijfde en zevende plaats. Ik reed nog maar één wedstrijd buiten een top tien. Kortom ik kende al een mooi seizoen. Van de elf wedstrijden dat ik reed, kon ik mij tien keer nestelen bij de eerste tien. In mijn drie jaar als aspirant kon ik een zestal wedstrijden op mijn naam schrijven. Voor de rest van seizoen staan er nog een vijftal wedstrijden op het programma. Mijn volgende wedstrijd is op woensdag 30 augustus in Destelbergen.
Nuus: Volgend jaar maak je de overstap naar eerstejaars nieuweling, een trapje hoger, wat denk je voor volgend seizoen?
L.D.: Ik denk wel dat de kilometers mij zullen liggen. Ik reed al een wedstrijd van 50 km en dat viel goed mee dus denk ik wel dat het mij zal lukken. Natuurlijk besef ik dat alle wedstrijden geen 50 km zullen zijn. Dat er ook wedstrijden van 60 à 65 km zijn, maar het belangrijkste is dat ik mijn wedstrijden kan uitrijden en dat ik eruit kan leren en ze mij voldoening geven. Ook rekening houden dat er renners zullen bij zijn die soms tot twee jaar ouder zijn dan mij en dat ik daartegen ook zal moeten rijden. Het zal moeilijker worden om plaatsen te veroveren binnen de top 10. We gaan rustig gaan opbouwen en we zien we waar we kunnen eindigen. Dat ik eens moet afstappen, dat hoort erbij he maar hiermee zijn er geen potten gebroken.
Nuus: Ben je aangesloten bij een wielerclub op dit moment?
L.D.: Nee, ik rijd als individuele renner nu. Ik denk wel dat we ons voor volgend seizoen zullen aansluiten bij een wielerclub. Er zijn drietal aanbiedingen en we gaan deze samen met mijn ouders bekijken en elk overwegen bij wie we zullen gaan. De bedoeling is om in mijn eerste jaar als nieuweling gewone wedstrijden te gaan rijden, nog geen interclubs of klimkoersen. We zullen dit gaan doen als ik tweedejaars ben.
Nuus: Zijn er bepaalde mensen die je even wil bedanken of vernoemen aub?
L.D.: Ik wil vooral en op de eerste plaats mijn mama en papa bedanken die mij de kans hebben gegeven dat ik ‘wielrenner’ mocht worden. Mijn papa die iedere keer meegaat met mij op training en mij hierin begeleid en ondersteund. Mijn mama die ervoor zorgt dat alles picobello is qua kledij en dat mijn voeding voor, tijdens en na de koers er is. Mijn opa’s en oma’s, mijn jongere zus Marie-Lou en mijn supporters die ik al heb om mij iedere keer weer tijdens de koersen aan te moedigen. Dit geeft mij de nodige voldoening, kracht en steun om er steeds weer volop voor te gaan.
Nuus: Liam, in naam van mezelf en onze redactie bedank ik u en uw papa uiteraard voor dit mooie en leuke interview. Wij wensen u van harte nog veel succes toe voor het verdere seizoen en wij kijken nu al uit naar uw overstap bij de nieuwelingen! Good Luck!
Foto boven en eerste foto onder: Liam tijdens zijn dagelijkse training
Liam samen met zijn papa Bart tijdens zijn training.
Liam samen met papa Bart, Mama Evelien en kleine zus Marie-Lou
Verder sfeerfoto’s van Liam Dierickx
