Na Matthias Bogaert trokken we afgelopen week voor en met onze rubriek ‘Streekrenners in de praatstoel’ richting de Tulpenstraat in Borsbeke waar nieuweling Senne Moortgat (16) woont. Senne en Matthias waren goed voor plaats twee en derde in de nieuwelingenwedstrijd te Vlierzele. Senne kreeg het wielrennen met de paplepel mee en kreeg op deze manier de wielermicrobe ook te pakken en dit dankzij papa Peter die jarenlang in het wielerpeloton vertoefde en de knepen van het vak dan ook kent en graag wil doorgeven aan zijn zoon Senne. Gesteund door papa Peter beantwoordde hij rustig en met gemak onze vragen.
Nuus: Waarom en hoe ben je begonnen met koersen en waarom de voorkeur voor het wielrennen? en deed u voor het wielrennen een andere sport?
Senne Moortgat: Ik ben begonnen met wielrennen omdat mijn vader ook jarenlang wielrenner bij de liefhebbers is geweest, na een aantal cyclocrossen bij de LRC had ik de smaak te pakken. Ik combineerde de koers met het voetbal tot ik naar het middelbaar ging. Ook heb ik een tijdje geturnd maar dat heb ik vlug achter me gelaten omdat het toch niets voor mij was.
Nuus: Je was zeven jaar toen je begon, nu bent je zestien jaar, wat heb je bereikt van bij de start bij de miniemen en aspiranten?
S.M.: Bij de miniemen won ik zo’n twintigtal koersen, toen ik over ging naar de eerstejaars aspiranten kreeg ik te kampen met allergieproblemen. Deze hebben blijven aanslepen tot het einde van de tweedejaars aspirant. Toen ontdekten we dat ik last had van inspanningsastma. Het waren mentaal twee moeilijke jaren voor mij. Als laatste jaar aspirant waren die problemen zo goed als van de baan en reed ik een aantal mooie uitslagen. Zo werd ik in 2019 derde PK cyclocross, en was ik in 2021 goed voor een derde plaats in Denderhoutem en een tweede plaats in Veldegem.
Nuus: Hoe verliep je twee jaar bij de nieuwelingen en wat waren je belangrijkste wedstrijden en uitslagen vorig en dit seizoen?
S.M.: Toen ik in de cyclocross overging naar de nieuwelingen reed ik de eerste twee crossen direct bij de betere jongens. In Knesselare reden was ik mee met de kopgroep en kon ik aanspraak maken op de overwinning maar een lekke band in de laatste ronde besliste er anders over. De week nadien was ik goed voor een vierde plaats in Kasterlee. Nog een week later deed ik mee aan een schoolcross voor de fun. In die cross viel ik (zonder veel erg dacht ik) en sindsdien begon ik enorme pijn in de onderrug te voelen, waardoor ik steeds slechtere uitslagen begon te krijgen. We zijn onmiddellijk aan de slag gegaan om de oorzaak op te zoeken maar tevergeefs. Als eerstejaars nieuweling op de weg ging het niet vanzelfsprekend omdat ik steeds pijn in de rug ondervond. Het seizoen dat erop volgde en net voor het wegseizoen als tweedejaars nieuweling van start ging heb ik drie maanden core-stability oefeningen moeten gaan doen onder begeleiding en dit in het ziekenhuis Maria Middelares te Gent. Dit heeft mij toch wel geholpen mijn rug te versterken. Ondanks het hard werken dit seizoen bleef ik de pijn aan mijn rug nog steeds voelen. Ik slaagde er wel in een aantal mooie uitslagen te behalen maar ik had nooit het gevoel dat ik er alles kon uithalen. Zo werd ik dit seizoen twee keer derde in Zedelgem en Stekene en twee keer tweede in Ottergem en Vlierzele. Ik ga nu al een tijdje bij Chiropractors Bourgeois in Aalst en daar merk ik dat ik in goede handen ben. Mijn wegseizoen dit jaar zit er jammer genoeg wel op door een blessure aan mijn buitenste en binnenste ligamenten. Als ik terugblik op mijn seizoen dit jaar is het toch met gemengde gevoelens omdat ik niet heb kunnen presteren zoals ik wilde door de rugproblemen. Mijn belangrijkste wedstrijd dit jaar was in Ottergem waar ik een tweede plaats behaalde. Ik reed daar een heel attractieve koers maar jammer genoeg week de winnaar tot tweemaal toe van zijn lijn af waardoor ik mijn eerste overwinning van het seizoen in rook zag opgaan.
Nuus: Volgend jaar maak je de overstap naar eerstejaars junior, een trapje hoger, wat denk je voor volgend seizoen? of wat zijn de verwachtingen en plannen voor 2024?
S.N.: Nu neem ik drie weken rust om mezelf terug mentaal en fysiek op te laden. Ik zal terug in competitie zijn begin november in de cyclocross. Ik ben gemotiveerd om deze winter mijn cyclocrossseizoen als junior goed te starten en veel progressie te maken voor het wegseizoen 2024. Ik verwacht wel dat het weer een pak moeilijker gaat worden met al die tweedejaars, maar ik vertrouw erop dat ik er een goed jaar van ga maken.
Nuus: Ben je aangesloten bij Isorex Cycling Team op dit moment? Blijf dit ook volgend jaar?
S.M.: Ik blijf ook volgend seizoen aangesloten bij Isorex Cycling Team. Volgend jaar krijgen we ook een nieuwe ploegleider (Leandro Grypdon) en ik heb het gevoel dat hij dit goed gaat doen.
Nuus: Zijn er bepaalde mensen die je even wil bedanken of vernoemen aub?
S.M.: Ik zou graag iedereen bedanken die me aanmoedigt tijdens de koersen. Ik zou ook graag mijn moeder willen bedanken om er altijd voor mij te zijn, voor de mensen die mij kennen in de koerswereld zien mijn moeder niet vaak maar zij doet ongelooflijk veel voor mij. Tenslotte zou ik mijn vader speciaal willen bedanken om altijd te blijven zoeken naar oplossingen en veel tijd in mijn hobby te steken. Hij is degene die altijd in mij is blijven geloven en ik waardeer dat enorm, meer dan hij denkt.
Nuus: Senne, in naam van mezelf en onze redactie bedank ik u voor dit mooi en leuk interview. Wij wensen jullie van harte nog veel succes toe en wij kijken nu al uit naar uw prestaties in de cyclocrossen en op de weg in 2024! Good Luck!
