Een lezersbrief over Liliane De Lange. “Aan de karaktermoordenaars op de sociale media sinds ze na haar vertrek bij Open-VLD binnen Vooruit welkom werd geheten en plots een blauwe zetel erft als opvolgster van Lode.”
Ook jij mag over de politica een mening hebben want denken is je verdomde plicht, maar het recht op fulmineren stopt wanneer een loopje wordt genomen met de realiteit om te gaan karaktermoorden.
De Zottegemse profileert zich al jaren met maatschappelijk initiatief en nam de lastigste taken binnen een partij op de schouders. Ze is een populaire politica en heeft tijdens de vorige aanloop naar verkiezingen binnenskamers ongenoegen geuit en sloot dan weer de rangen. Ik was er bij. Dit keer zet ze de hakken in het zand en uit ze haar ongenoegen publiek. Ik ben er al een poos niet meer bij maar begrijp haar volkomen zonder er verder een oordeel over te vellen.
Onze politica heeft de lokale blauwe partijdeur achter zich dicht getrokken, terwijl ze ook voor grote kopstukken van ’t land een gewaardeerde vrijwilligster was. Beeld je het dilemma in.
Dat haar engagement ondertussen waardering krijgt binnen die andere (van oorsprong) humanistische partij toont vooral dat de politica relevant blijft.
Dat ze nu door de stoelendans plots een blauwe zetel verovert hoort bij het denken van Bredero: het kan verkeren. Misschien is het zelfs een vorm van wiedergutmachung.
Het gaat dus over meer dan alleen deze lokale politica. Wie de Belgische geschiedenis kent weet dat sinds het ontstaan van het land eerst een liberale partij en nadien een socialistische partij werd opgericht vanuit het verlichte humanisme, als gewicht tegen de macht van de clerus. Humanisten verlaten vandaag een partij niet omwille van hun verandering, maar omdat de partij is veranderd. Wat rond deze Zottegemse gebeurt is de afspiegeling van een politieke wereld in verandering. Je bent er de getuige van. De waardigheid waarmee dit wordt gedragen verdient je waardering.
Carl Nys