De drie Landelijke Gilden van Oosterzele Balegem en Scheldewindeke sloegen de handen in elkaar een organiseerden op donderdag 7 dec een trappisten proeverij in de rots marktplein Scheldewindeke.
Trappist proeverij
Bij trappist denk je automatisch aan bieren, Westmalle, Westvleteren Orval…..maar er is meer. Ik praat over alles wat er rond hangt: de producten, dingen dat je nog niet weet, etc. Wat Koen op zo’n proeverij vertelt, dat varieert. Ik wil mensen op een manier leren proeven zoals ze dat nog nooit gedaan hebben. Ik laat enkele biertjes proeven, maar ook kaas, likeur, chocolade, alles wat met trappist te maken heeft.
Koen & Kenny ontdekken tijdens hun wereldreis dat de paters en zusters van de Trappisten Orde veel meer maken dan enkel bier. Stuk voor stuk ambachtelijke, authentieke, kloosterproducten. Zo ontstond hun pop up café De Kloostergang en trekken als team rond met een boeiende lezing en zo belanden ze bij de Landelijke Gilden in Oosterzele (LG Oosterzele, Scheldewindeke en Balegem)
Wereldwijd zijn er twaalf abdijen die dat ook effectief doen. Zes daarvan zijn Belgisch: Westvleteren, Westmalle, Chimay, Orval, Achel en Rochefort. In Nederland zijn er La Trappe en Zundert, in Italië Tre Fontane, in Oostenrijk Stift Engelszell, in Groot-Brittannië Tynt Meadow en in de VS tenslotte is er Spencer.”
Enkel bier dat gebrouwd is binnen de muren van een abdij en onder toezicht van trappisten mag het kwaliteitslabel gebruiken. Er is namelijk ook kaas, wijn, brood, chocolade, confituur en zelfs varkensvlees dat door de trappisten gemaakt wordt en dus het label mag dragen.
Verhalen
Elke deelnemer was geboeid door de verhalen die op een leuke manier gebracht werd, een van de vele anekdotes: de kloosterlingen mogen geen alcohol gebruiken, er is echter een uitzondering men mag de gebruikelijke volksdrank nuttigen, België – bier, Duitsland – schnaps …..
Zo ging ik met Kenny, een vriend, in 2007 naar een abdij in Oostenrijk. Daar werden we begeleid door een novice, iemand die nog geen 5 jaar training heeft gekregen in de abdij. We vroegen hem hoe hij hier was terechtgekomen en wat hem had aangetrokken. Zijn verhaal was ronduit pakkend. De man werd al heel zijn leven aangetrokken tot de abdij. Hij was advocaat, had een vrouw, twee kinderen, en zat er goed in. Toch ontbrak er iets. Hij verliet zijn vrouw, gaf zijn geld aan de kinderen – bij een intrede mag je enkel liefde voor God hebben en geen bezittingen -, en waagde zijn sprong in het onbekende. Het huis werd verkocht, maar hij had één probleem: hij had ook een hond. ‘Hoe zeg je tegen een hond dat het niet aan hem ligt dat je weggaat?’, vertelde de man met tranen in zijn ogen. Uiteindelijk vroeg hij de buurvrouw voor zijn hond te zorgen. Na een jaar was het gemis zo groot dat de hond niet meer at en zou overleden de vrouw vroeg een uitzondering aan de Abt en zo kont het de hond bij hem op bezoek komt. Zo heb ik nog een heleboel verhalen”, glimlacht Koen.
