De voorbij weken werd Zuid-Oost-Vlaanderen opgeschrikt door een reeks van zeer geweldadige incidenten in de centra van Geraardsbergen, Zottegem en Ninove. NUUS-reporter Herman Callebaut ging hierover in gesprek met Dominique Willaert (Gent, auteur “Niet alles maar veel begint met luisteren”), Sarah Hutse (Herzele, vzw ‘t Uilekot), Fleur Robbrecht (Herzele, Denderhoop), Cédric Fosse (Zottegem), Hugo Van Der Elst (Ninove), Filip De Bodt (Herzele) en Diederik De Mezel (Geraardsbergen). Zij willen hun mening hierover kwijt en dat klink onder meer zo: “Politici rollen over mekaar in het zoeken van de stoerste woorden en maatregelen: samenscholingsverbod, meer politie, hard optreden… Ze haasten zich om actie te voeren en beelden via de media te verspreiden, in de hoop de kiezer te lijmen door hem/haar schrik aan te jagen.”
Lees voorafgaand meer over de geweldadige incidenten via onderstaande links
-
VIDEO: massale vechtpartij in Zottegem. De beelden die op vraag van politie werden verwijderd
-
Twee slachtoffers na grootschalige vechtpartij aan het station. Parket onderzoekt de zaak.
Gesprekken
“Ik sprak met Dominique Willaert na het verschijnen van zijn boek ‘Niet alles maar veel begint met luisteren'”, Herman Callebaut zijn interessante reeks gesprekken die je hieronder kan lezen.
Eventjes iets over het boek van Dominique Willaert,
‘Marginale driehoek’, ‘wingewest voor extreemrechts’, ‘culturele pechstrook tegen de taalgrens’. Voor wie er niet woont, is het simpel om de Denderstreek te borstelen. Maar hoe zien de bewoners haar eigenlijk zelf? Auteur Dominique Willaert wandelde vier maanden rond in Ninove, Aalst, Denderleeuw, Zottegem, Herzele en andere Zuid-Oost-Vlaamse vlekken. Het leverde een parelsnoer van verhalen op. Over de teloorgang van de fabrieken, de afbraak van sociale huisvesting en de tijd dat de volkshuizen draaiden als een tierelier. Facebookposts die viraal gaan en het Vlaams Huis in Ninove. En ten slotte ook over de vraag hoe om te gaan met groepen die Vlaams Belang stemmen.
Niet alleen met Willaert sprak ik, ook met Denderhoop met als woordvoerder Fleur Robbrecht (het samenwerkingsverband dat in de Denderstreek ontstond na het boek van Dominique Willaert over onze regio) die op haar beurt sprak met preventiewerkers, politiemensen, buren en stationgebruikers. Zij erkennen uiteraard het probleem maar roepen tegelijkertijd op tot nuancering en effectieve maatregelen.
Een aantal voorstellen die de revue passeren zijn eenvoudigweg niet uit te voeren of weinig efficiënt: hoe gaat men een samenscholingsverbod realiseren in stationsbuurten waar groepjes mensen van en naar bus en trein stappen? Wil men echt de ganse bevolking het slachtoffer maken? Plaatsverboden worden al redelijk veel uitgereikt, horen wij, maar ze lossen de problemen niet fundamenteel op: na het verstrijken van de datum staat men er gewoon opnieuw. Verhoogde politiecontroles kunnen de situatie tot rust brengen, maar lossen evenmin het probleem fundamenteel op. Als je hoort dat in Geraardsbergen op een bepaald moment 10 % van de politiemensen aan het station staat, dan weet je dat dit op beperkingen stuit. Zeker bij de vele politiekorpsen in de streek die geen mensen vinden om hun kader opgevuld te krijgen. Plots suggereert men in de pers zelfs dat de aanwezigheid van agenten te paard te maken hebben met de rellen in plaats van met routinecontroles: allicht dromen sommigen al van agenten te paard die hysterische volksmassa’s de trein opjagen?
Uit onze gesprekken met betrokkenen kwamen volgende zaken naar voor:
– Vechtpartijen zijn een constante door de jaren heen: denk aan de motorbendes in de jaren tachtig, voetbalgeweld, familiaal geweld enz… Dat moet ons niet aanzetten om deze feiten kapot te relativeren, maar we moeten ze ook niet gaan voorstellen als een totale nieuwigheid. Ze komen de laatste jaren wel bijna rechtstreeks onze leefwereld binnen via sociale media. Sommige partijen stoppen er nog extra centen in om de beelden over gans Vlaanderen te verspreiden. Ze geven de Denderstreek een opgeklopt slecht imago en dragen door hun negativisme niet bij tot ontwikkeling van onze streek.
– Onze openbare dienstverlening kreunt onder de jarenlange besparingen: politie heeft mensen te kort, jeugdinstellingen zitten vol, preventiewerkers worden afgedankt, gevangenissen overbevolkt… In Geraardsbergen ging men door een herverdeling van Europese middelen over Vlaanderen van 4 naar 1 preventiewerker. Sommige partijen vragen terecht om meer centen voor de Denderstreek….terwijl ze op nationaal vlak de ganse openbare sector kapot bezuinigen. Door de herschikking van Europese fondsen verloor de streek op korte tijd een tiental preventiewerkers.
– Vrijwel al onze gesprekpartners getuigden dat veel van die opstootjes gevoed worden door jongeren of ouderen die te maken hebben met kansarmoede of ontwortelde gezinssituaties. Ook hier kraken de opvanginitiatieven of ondersteunende de diensten uit hun voegen. Ondertussen blijven sommigen meer aandacht besteden aan de huidskleur van mensen dan aan de sociaal-economische achtergrond.
– Een aantal mensen nemen niet de moeite om feiten dubbel te checken of achtergronden te zoeken. Sensatie verkoopt en trekt lezers aan.
– Niet alle vechtpartijen kunnen over dezelfde kam geschoren worden: het kan gaan om een jongerenbende die zich vanuit Brussel verplaatst, ergens anders gaat het over pestgedrag op school, over drugs en nog elders over banale ruzies. Ze hebben wel allemaal één ding gemeen: je lost die zaken niet op door meer politie-aanwezigheid of camera’s op elk moment van de dag: je lost ze op door de daders te vatten en te zoeken naar de werkelijke oorzaak en die te bestraffen op een vlugge en passende wijze.