Stijlvolle 11 novemberviering in Scheldewindeke
Met een remembrance, inhuldiging gerestaureerd graf van soldaat Robert Van Steenberge, voordracht over de Bunkergordel met Luc Van De Sijpe, bezinningsmomenten en gebeden in de Sint – Kristoffelkerk, knappe muzikale omlijsting van de Koninklijke Muziekvereniging ‘Voor God en Vlaanderland’, mooi gedicht van het jonge meisje Aline Naessens, gevatte bindteksten van Sofie De Sutter, toespraken van Wim Keppens en burgemeester Johan Van Durme, klokkengelui, bloemenhulde, Last Post, eerbetoon luitenant John Douglas Lightbody (piloot RAF en ace WOI), het Vlaamse en Belgische volkslied, en een ontvangst in GC De Kluize, werd een piëteitsvol eerbetoon gebracht aan alle slachtoffers in de Wereldoorlogen. De plechtigheden hadden dit jaar plaats in Scheldewindeke. Veel dank voor het mooie initiatief en de inzet van WWOO (Geschiedkundige Kring Windeke in de Wereldoorlogen). Ook de gemeente Oosterzele vindt het belangrijk dat de oorlogen herdacht worden. De essentie van de herdenking blijft dezelfde, de herinneringen aan de gebeurtenissen in WOI en WOII mogen niet verloren gaan. Ze streden voor onze vrijheid en verdedigden de waarden van vrede en vrijheid. De oorlogen blijven onverwerkt verleden. En juist omdat het verleden zo belangrijk is voor het heden, blijft het alle aandacht waard. Wapenstilstand op 11 november is de jaarlijkse herdenking van de Wapenstilstand van 11 november 1918, het einde van WO I. Alle slachtoffers van WO I en WO II worden herdacht in zowat alle gemeenten in ons land. Zo ook al jarenlang in Oosterzele. Met de Wapenstilstand van 11 november 1918, ondertekent in een rijtuig in het Bos van Compiègne, tussen de geallieerden en Duitsland, kwam een definitief einde aan de gevechten in WO I. Het betekende de nederlaag van het Duitse Rijk.
De heldendaden die onze soldaten en burgers (in het verzet) verrichten spreken tot de verbeelding. Een uniek eerbetoon dat wereldwijd erkenning en waardering kent, ook in de fusiegemeente Oosterzele. Tegelijkertijd doen de herdenkingen ons stilstaan dat zich nog altijd in onder andere Oekraine en Israël/Gaza/…een vreselijke oorlog afspeelt. Het trauma van WOI en WOII betekende spijtig genoeg niet het einde van oorlog en conflict in de wereld. Mensen die het nog kunnen navertellen zijn het roerend over een ding eens: ‘Dit nooit meer’. De oorlogsmonumenten doen ons herinneren aan de vele slachtoffers. Stilstaan bij het monument, met de namen van de gesneuvelden. De lijst van oorlogsslachtoffers, overal ter wereld, wordt steeds langer. Zinloos. Brutaal. En altijd ten koste van vele onschuldige slachtoffers. De gemeente Oosterzele vergeet zijn helden niet.
Gedicht
Het jonge meisje Aline Naessens droeg heel vlot en met veel overtuiging een enig mooi gedicht voor. Het deed mij denken aan mijn schooltijd in de lagere school toen ik vanaf het eerste leerjaar tot het zesde leerjaar in mijn geboortedorp Kalken ook gedichten mocht voordragen. We citeren het gedicht.
Vrijheid, dat is veilig spelen
op de plek waar je mag zijn
Vrijheid, dat is eerlijk delen
zonder angst, geweld of pijn
Vrijheid is elkaar vergeven
daar is liefde bij gebaat
Vrijheid is in vrede leven
zonder muur of prikkeldraad.
Wim Keppens ‘We staan hier met eerbied en respect voor de helden die voor onze vrijheid hebben gevochten’.
Wim Keppens: ‘We zijn hier samen om stil te staan bij de gesneuvelden en slachtoffers van de twee wereldoorlogen. Dag op dag, bijna uur op uur, is het 106 jaar geleden dat de wapenstilstand werd bereikt in de ‘Groote Oorlog’. Een moment van hoop dat helaas slechts een tijdelijke vrede bracht. Twintig jaar later brak er alweer een nog grotere oorlog uit, die opnieuw onnoemlijk veel leed veroorzaakte. En ook vandaag moeten we met verdriet vaststellen dat er nog steeds oorlogen zijn die het leven van duizenden verwoesten. Toch staan we hier niet met haat. Wel met eerbied en respect voor de helden die voor onze vrijheid gevochten en hun leven hebben gegeven. Jullie aanwezigheid getuigt van dat respect. Samen herinneren wij de gesneuvelden en de slachtoffers. We blijven hen eren.
Burgemeester Johan Van Durme: ‘De wereld snakt niet naar een staakt – het – vuren, maar naar een staakt-het-moorden’
Burgemeester Johan Van Durme startte zijn speech zoals op zijn voordracht over de herdenking van de Slag om Gijzenzele/Kwatecht met een citaat uit ‘Duizend soldaten’ van Willem Vermandere. ‘Ja ’t is den oorlog da ‘j hier were vindt. En ’t graf van duizend soldaten. Altied iemands voader, altied iemands kind’ en schetste de huidige conflicten in de wereld. Het houdt niet op. Het is ontnuchterend: jonge mannen worden nog steeds als kanonnenvlees de loopgraven ingestuurd onder het mom van eeuwige roem. Altijd iemands kind…in Oekraine, Gaza, Jemen, Soedan,…Het is niet partij X of Y dat moet winnen, het is de vrede die dat moet doen. Het is de oorlog die moet verliezen. De wereld snakt niet naar een staakt-het-vuren, maar naar een staakt-het-moorden. Ik spreek vandaag mijn laatste 11 november rede uit als burgemeester. Ik ben een kind van de complex loze jaren ’60. De jaren van stijgende welvaart, verlichting van de internationale spanningen door het afnemen van de Koude Oorlog, grotere mobiliteit als gevolg van de auto, communicatiemogelijkheden, (televisie,…), de introductie van de anticonceptiepil, de verhoging van het opleidingsniveau. De burgemeester citeert een spreuk van de Bond Zonder Naam van Phil Bosmans ‘Verbeter de Wereld, begin bij jezelf’. Begin bij jezelf. Wat kan ik doen om de wereld een beetje beter te maken? Ontzettend veel, als je er over nadenkt. Vriendschap, een luisterend oor, nabij zijn in goede en slechte dagen, hulp bieden, daar zijn waar je nodig bent. Het zijn kleine dingen die een groot verschil kunnen maken. Het zijn ook de basishoudingen die ik in mijn politieke loopbaan, de ene keer met meer succes dan de andere keer, heb proberen te integreren. Ik ben er van overtuigd dat we er als mensen voor mekaar moeten zijn. Daarom lanceer ik de spreuk graag richting nieuwe gemeenteraad die op 4 december aantreedt. Onthoud dat elk van jullie een belangrijke positieve schakel kan zijn in dat grotere geheel. Ik sluit graag af met een andere spreuk van de Bond Zonder Naam: ‘Zullen we samen’. Elke nieuwe bondgenoot maakt de wereld een stukje beter. Als we dat allemaal samen doen, als bondgenoten van mekaar, dat wordt die wereld een grote én betere plek om in te leven. Dat is de kracht van samen. Ik wens het van harte v oor de vrede, voor de wereldleiders, voor de politici die op federaal vlak een regering moeten smeden, in het bijzonder voor de nieuwe ploeg hier lokaal, en bij uitbreiding, voor iedereen, jullie allen hier aanwezig. Het ga jullie goed en vredig’, besloot de Oosterzeelse burgemeester (2001 – 2024) Johan Van Durme zijn laatste 11 novembertoespraak. (marcel van de vijver, foto’s danny de lobelle)
