Soms kan het spoken op het veld van WIK Boekel. Wie er zaterdag aanwezig was, weet dat die uitspraak klopt. Tegen de ongenaakbare leider en beste ploeg van de reeks, RR Breivelde toonde de thuisploeg niet alleen vechtlust, maar ook karakter en organisatie. En als klap op de vuurpijl werd de overwinning bezegeld door een naam met geschiedenis: Simeon Pede, kleinzoon van de legendarische Antoine Pede, die ooit de ziel van WIK Boekel was.
Boekel herleeft, Pede schittert
Jarenlang leek WIK Boekel een club in verval na het verdwijnen van Antoine Pede. Even werd zelfs gevreesd voor het voortbestaan van de ploeg. Maar zondag bewees de club dat ze springlevend is. Breivelde, de fiere leider van derde provinciale C, werd op een sterke organisatie en een tomeloze inzet getrakteerd.
Toch was het Breivelde dat van bij de aftrap het initiatief nam. Zoals verwacht probeerde de ploeg verzorgd van achteruit op te bouwen, met veel beweging en technische bagage. Maar Boekel had een plan en een sterk middenveld dat de aanvalsgolven van de leider opving. Breivelde kreeg wel kansen, drie zelfs in de eerste helft, maar doelman Benoot weigerde zich gewonnen te geven. Ook aan de overkant waren er mogelijkheden, en in de 42e minuut sloeg het noodlot voor Breivelde toe. Simeon Pede werd alleen voor de doelman gebracht en toonde geen genade: 1-0.
Voetbal zoals het hoort te zijn
De tweede helft bracht meer van hetzelfde: een aantrekkelijke wedstrijd, mooi voetbal en een strijd waarin beide ploegen niets weggaven. Breivelde kwam in de 60e minuut langszij via Lenssens, verdiend overigens. De leider voelde dat er meer in zat en zocht naar de winning-goal. Een penaltyclaim leverde alleen een gele kaart op voor protest. En zoals de voetbalwet voorschrijft: wie zelf niet scoort, krijgt het deksel op de neus. In de slotfase was het opnieuw Simeon Pede die, moegestreden maar vastberaden, zijn tweede van de namiddag scoorde. Het bleek de beslissende treffer: 2-1 voor Boekel.
Een gelijkspel had misschien een logische uitslag geweest, maar het enthousiasme en de strijdlust van Boekel gaven de doorslag. Trainer Brecht Declercq coachte zijn ploeg met een bezieling die deed denken aan Felice Mazzu. Breivelde had het moeilijk met de organisatie van Boekel en ook het veld hielp niet bepaald mee voor het verfijnde combinatiespel dat de leider wilde brengen.
Liefde voor het spel en de gemeenschap
WIK Boekel en RR Breivelde bewijzen dat voetbal nog altijd om meer draait dan geld. Beide clubs werken met vrijwilligers en bij Breivelde spelen de spelers zelfs volledig gratis, gedreven door liefde voor het spel. Elk jaar schenken ze liever een bedrag aan een goed doel dan aan dure spelerslonen. Dat maakt hun verhaal extra bijzonder.
Het was een wedstrijd die toonde wat lokaal voetbal kan betekenen. In tijden waarin velen sport alleen via het tv-scherm beleven, is het mooi om te zien hoe voetbal de gemeenschap kan verbinden. Mensen die samenkomen langs de lijn, passie op het veld, jonge en oude supporters die hun team aanmoedigen. Voetbal leeft en maakt deel uit van de lokale identiteit. Wie zaterdag bij WIK Boekel was, voelde dat meer dan ooit. En weet ondertussen dat het kan spoken!