Een speedboot scheert over het water en legt aan. Een pezige kerel springt op de steiger, zijn rugzak in geperste rietstengel over de schouder.
Zijn dagtaak zit erop. Of toch niet want hij moet nog oesters plukken en de algen wachten om geoogst te worden. Hij is over water teruggekeerd van de hoofdstad waar hij deelnam aan een betoging van landarbeiders. Zelf was hij ooit boer maar door de smeltende ijskap en de uitbreiding van de Noordzee, landinwaarts, werd hij werkloos. Sindsdien is hij beroepsbetoger, een job die door de EDAB, de Europese Dienst voor Arbeidsbemiddeling, werd gecre ëerd in de jaren ’19, het memorabele jaar waarin voor het laatst paaseieren werden geraapt. Na de wekelijkse donderdagmarsen in die tijd, ontstond er een nijpend tekort aan betooglustigen, lusten waren er nog voldoende maar het betogen zelf zat in een volkomen dieptepunt. Het manifesteren groeide uit tot een heus beroep, weliswaar geen knelberoep. Die term werd enkel gebruikt voor hen die in de cel belandden, een t é kleine cel dan nog wel, een die knelde.
Bij de Rijkswaterstaat kijkt niemand nog op wanneer op een sollicitatiebrief staat, naast Behaalde diploma’s : Master in Betoogkunde. Zelfs de academie met haar Grafische Kunsten heeft een speciale opleiding voorzien voor sloganist want geef toe, het is niet simpel steeds een gepast niet-Engelse tekst te bedenken, een tekst die aanslaat. Dat was begin ’19 wel eenvoudiger toen de gele hesjes de straat bevolkten. Die sloegen z élf aan : winkels, auto’s, bus-en tramhokjes, verkeersborden en net daarom tooiden ze zich in geel, kwestie van op te vallen en van mekaar niet de schedel in te slaan.
Zelfs van Dale, je weet wel, die oude, heeft zich aangepast en is er bovendien nog een beetje dikker op geworden. Het leven zelf veranderde, onze taal mocht niet achterophinken. Zo vind je nu op pag. 392, het woord “anuneren” wat betekent : zich door spijbelen inzetten voor de goede zaak. Bij “goede zaak” daarentegen ga je in de nieuwste editie vinden : dat waarvoor men anuneert. En voor wie correct wil vervoegen, anuneren is een zwak werkwoord, dus zonder klankverandering in OVT. Klankverandering is echter niet hetzelfde als kleurverandering, wees daar voorzichtig mee !!!
Eveneens zwak is het nieuwe werkwoord klimateren of opkomen voor het klimaat. Men kan ook afkomen voor het klimaat maar dat is enkel wanneer men voor het wassende water in een boom is geklauterd.
Betogersinkt. Nooit van gehoord ?Dat is een speciale soort inkt of verf die onleesbaar wordt op spandoek of karton zodra men een McDonald’s betreedt.
Spijbelaarssneakers : schoenen van het merk Save Our Soles, gefabriceerd door kinderen in Bangladesh.
Njambeker : bekertje gevuld met brandnetelsap dat men ledigt en daarna opeet (zeer eiwitrijk)
Ecotrein : trein waarvan de locomotief vol zit met spijbelaars die trappend energie opwekken zonder te vervuilen.
Ecokurk : stop gebruikt door treintrappers na het eten van bonen. Inspiratie opgedaan door schadelijke uitlaatgassen van koeien tot in jaren 2018-’19.
Milieu-Engels : voertaal bij betogingen sedert het Verenigd Koninkrijk de hoofdzetel van Europa huisvest.
Omdat een beroepsbetoger maar kan rekenen op een matige verloning, zocht en vond hij het gat in de markt, hij vond zelfs verschillende gaten : bijverdiensten die tegelijk opbrengen en de medemens gezond houden. Zo kweekt hij oesters, hangoesters, tegen wat eens de pijlers van de E40 waren. Ook met zee-egels is hij begonnen en vooral met de jaarwisseling is er een stijgende vraag naar dit culinaire goud want zo wordt de zee-egel in het menu van Herman’s Garden verheerlijkt, de keten van eethuizen met de nazaten van Sergio aan het fornuis.
Tegelijk kweekt hij ook algen en zeewier maar dat gebeurt op wat eens de terreinen van Royal Club Anderlecht waren. Het nageslacht van Marc Coucke koos voor een droge voet in Durbuy terwijl hijzelf, Verd Calvo, wenst verder te gaan in de geest van zijn voorouder, Kristof y Castañer Calvo, auteur van” F*uck de zijlijn.”
Omdat met de klimaatopwarming en het versnelde rijzen van de zeespiegel welk zaad dan ook verloren gaat, heeft hij nooit een gezin gesticht. Ook feesten staan niet meer op het programma en zeker geen dag als Pasen met die stomme eieren. Hij is zelfs een boek aan het schrijven. Hij moet enkel nog een uitgever vinden : “F*ck de paashaas” !