Met een herdenkings-mis in de Sint — Amanduskerk, toespraken, een mooi aangrijpend gedicht van Fleur, bloemenhulde, werd de 11 — novemberviering in Moortsele een dag van bezinning. De viering werd schitterend opgeluisterd door de fanfare ‘Voor God en Vlaanderland’. (Reporter 17, foto’s Danny De Lobelle)
De Eerste en Tweede Wereldoorlog blijven in het collectieve geheugen hangen. Miljoenen mensen hebben het leven verloren in de strijd voor vrede en vrijheid. Onze vrijheid. Het gemeentebestuur van Oosterzele vindt het heel belangrijk dat de oorlogen worden herdacht. De herdenking van 11 november is elk jaar in de fusiegemeente Oosterzele een aangrijpend bezinningsmoment en voelt nog altijd emotioneel aan. De essentie van de herdenkingsplechtigheid blijft dezelfde: de herinneringen aan de gebeurtenissen in beide wereldoorlogen mogen niet verloren gaan. Uit de toespraken bleek dat er ontzag en bewondering heerst voor de soldaten die vochten voor onze vrijheid. De soldaten hebben een offer gebracht ter verdediging van de waarden die dierbaar zijn voor ons vaderland. Als je ziet welke impact de wereldoorlogen hebben gehad op onze samenleving, op onze waarden en normen, dan kun je, je toch niet indenken dat men zou ophouden met de herdenking van deze wereldoorlogen. De oorlog blijft onverwerkt verleden. En juist omdat dat verleden zo belangrijk is voor het heden, blijft het in de fusiegemeente Oosterzele alle aandacht waard.
Bedankt, helden uit het verleden
Antoine Heyerick: ‘ 11 november 1918 — 8 mei 1945: data die onuitwisbaar in ons geheugen zijn gegrift. Data die wij nooit kunnen en mogen vergeten. Einde van wrede oorlogsjaren, jaren van dood en verschrikking. Vandaag is het dag op dag 101 jaar geleden dat de Wapenstilstand getekend werd. Amper twee ëntwintig jaar later was het dezelfde aanvaller die ons land binnenviel, dit keer kon de stormloop niet worden tegengehouden. Er volgde terug een periode van vier jaar onderdrukking. Wij herdenken diegenen die ervoor zorgden dat ons land het onze bleef, de dappere soldaten die sneuvelden in de strijd, de vaders en zonen die niet meer thuis kwamen, de weerstanders, de hulpvaardige burgers, mannen en vrouwen die door hun stille, geheime werk en op gevaar van leven, het de agressor moeilijk maakten. We herdenken ook de ouderen, vrouwen en kinderen die lijdzaam moesten toezien hoe hun wereld aan flarden werd gereten, de gedeporteerden die in nazivernietigingskampen het leven lieten. 11 november is een dag van dankbaar herdenken, een gelegenheid om te benadrukken dat een oorlog nooit vrede brengt. Zolang jonge mensen de juiste lessen leren uit de geschiedenis, hebben soldaten niet voor niets gevochten, zijn mensen niet voor niets gestorven. Door het woord en de gedachte zullen onze oud-strijders blijven leven. De geschiedenis heeft van hen vrijheidsstrijders gemaakt, strijders van het licht voor de generaties die na hen volgden. Er is iets veel sterker dan de dood, het is de aanwezigheid van de afwezigen in het geheugen, in het bewustzijn van de levenden. Laat ons blijvend herinneren’, speechte Antoine Heyerick. Hij citeerde een mooi gedicht:
‘Reik mij je hand, laat ons samen gaan van land tot land
en laat ons smeden een nieuwe broederband.
Laat ons luisteren naar elk woord van vrede van mensen
die dit wel wensen, maar helaas geen vrede kennen.
Laat ons naar vrede trachten met vereende krachten
Zodat uiteindelijk ieder kind de vrede mag verwachten’.
‘Mogen de bloemen bij de monumenten teken zijn van onze dankbaarheid en ons hoopvol stemmen naar de toekomst. Bedankt, helden uit het verleden. In Vlaamse velden klappen rozen open, tussen kruisjes, rij op rij’. Reporter 17
