Gavere/ Deinze. Henri De Wolf is een voormalig Belgisch wielrenner. Hij was prof van 1959 tot 1969 en won onder andere de Waalse Pijl in 1962, een dag later eindigde hij als twaalfde in Luik-Bastenaken-Luik wat samen goed was voor de zege in het Ardens Wielerweekend, al moest hij deze wel delen met de Duitser Rolf Wolfshohl. 1960 3e Kuurne-Brussel-Kuurne 1961 1e etappe 7 Dauphin é Lib ér é 1962 1e Waalse Pijl, 1e Ardens wielerweekend
1963 1e Druivenkoers Overijse 1964 1e etappe 10 Ronde van Spanje
Auteur: Jean-Marie Schepens
Jean-Marie Schepens ‘speelde ’ Stan Ockers in zijn jeugd omwille van de gelijkenis in gestalte. Germanist (RU Gent, 1968) die ook de enige proef, licentie pers- en communicatiewetenschap deed. Hij koos voor het onderwijs, waaronder 34 jaar leraar Engels-Duits aan het Don Boscocollege Zwijnaarde. Schrijven en journalistiek lieten hem echter niet los, geef zijn medewerking aan tijdschriften Rond Gavere. Daar boven is hij gepassioneerd door koers is auteur van enkele toneelstukken waar onder “Ze zijn daar”, Het hoofd en de benen ander werken van zijn hand zijn, De Slag bij Gavere (bewerking Alan Ayckbourn, Ten Times Table). Boeken: Goud voor Gavers Voetbal, Triphon Verstraeten, Arthur ´El Toro’ Decabooter, Blinde Liefde Voor De Cross, Nog drie uur vliegen naar Londen,….
Waarom een boek over Henri ‘Ritten’ De Wolf?
D’r zijn toch er toch veel even goede en betere coureurs dan hij die een boek verdienen? Hij heeft toch geteerd op die ene klassieker? Als je Henri’s wielercarrière even in close-up neemt, blijkt overduidelijk dat hij echt geen eendagsvlieg was. Integendeel , hij was gedurende minstens vijf jaar een liefhebber die bij de wereldtop behoorde en hij breide daar een profloopbaan van tien jaar aan met topprestaties zoals de zege in de Waalse Pijl.
De story van de gewone volksjongen die op eigen kracht en gehard door het niet- te-breed-hebben en het thuis-caf é-houden er toch komt, hebben we misschien wel al vaker gehoord of gelezen, maar zijn ongelooflijke naturel, zijn onmiskenbaar talent bij het vertellen en nabeschouwen is uitzonderlijk genoeg om het te registreren voor het nageslacht. Hij veroverde mijn hart op de boekvoorstelling over zijn tijdgenoot en kameraad Arthur Decabooter in 2007. In het gesprek met Louis De Pelsmaecker liet hij het hele peloton van Tuurs’ tijdgenoten verbaal achter zich op het podium, Ward Sels, Arthur zelf, Walter Godefroot, Jean-Baptiste Claes, Ivo Molenaers, Marcel Seynaeve,
Jacques De Boever, Gilbert De Smet, Armand De Smet en vele anderen, die toch allemaal ook niet op hun mondje gevallen zijn. Ritten legde er de hele zaal plat met zijn smeuïge vertellingen. En hij deed dat nummertje nog eens over t.g.v. van 35 jaar cyclocross te Gavere als eerbetoon aan zijn vroegere masseur, Etienne Gevaert. En dan gaat men hem in bepaalde overzichten onterecht herleiden tot een pure broodrenner met te weinig persoonlijkheid. Persoonlijkheid meer dan genoeg, me dunkt, flamboyant zelfs, vol pit en dynamiek, zelfs op z’n 84ste, maar ja, toegegeven, komende van waar hij kwam, telde brood op de plank absoluut mee: zou dat een schande zijn? Kan men dat tegen hem houden? Er zijn andere stemmen van zijn nabije collega’s: zij typeren hem als een slimme coureur, een onderschat renner! Marc De Block, die door sportbestuurder De Wolf naar twee Belgische veldrittitels bij de elite werd gecoacht noemt hem een sfeerman die als geen ander iemand kon oppeppen. En dan: zijn houding op de fiets, er steeds alles uitpersend, alsof hij zijn fiets uitwrong! Zijn gezicht: zich immer werend, verwrongen, inderdaad gevonden vreten voor een titel als ‘Wolf, wilskracht op wielen’.
Renners uit de jaren ’50 en ’60 van vorige eeuw: ze zijn er steeds zeldzamer. Hoog tijd dus om de mondelinge geschiedenis van de nog levende getuigen op te slaan. Naast de inhoud zijn de beelden die erbij horen, in zwart-wit en in de eerste kleuren van Kodak Chrome, een prachtig geschenk: je koopt niet alleen een verhaal, maar ook een tijdsbeeld in een paar honderd foto’s. Pareltjes van nostalgie. Daarvoor alleen al zou je dit doen: luisteren, kijken, lezen … , genieten.
