Ik wil met de deur in huis vallen met deze oproep : LAAT ME MET RUST !
Ik lees voorlopig niet meer verder in mijn boek : “Gezond nog ouder worden”. Ik was trouwens nog maar aan pag.425 geraakt. Dit is het 3e deel van de trilogie “Gezond worden” en “Gezond ouder worden”. Aan een 4e deel zal de auteur, de Deense Støkkebrød, zich niet meer wagen. Vooreerst is het dan geen trilogie meer en met zulke titel mag de auteur elke samenwerking met zijn uitgever op zijn Deense buik schrijven : ”Gezond doodgaan”.
Mijn moestuin keer ik de rug toe. De oogst was overvloedig : 4 porties boontjes en 22 kleine komkommers. Mijn sla leek door de brandende zon meer op zeemlappen maar de ruiten werden er enkel maar vuiler mee, droog of nat gebruikt. Zelfs de slakken weigerden er in te trekken. Ze leken wel op zoek naar een geschikte woonst bij OCMW, met 3 kamers, een tuin met groot terras, zongericht, een garage en geen nabijheid van een spoorlijn of een drukke steenweg. Mijn blauwe slakkenkorrels bleven in hun doos.
Breien heb ik al eerder gestopt : de trui in zuiver IJslandse wol is al doorzeefd van motten en de eerste tien rijtjes aftrekken vind ik ook zo getuigend van karakterzwakte.
Alle niet-essenti ële werkzaamheden staan op hold en al mijn aandacht gaat naar het patroon van mijn ontwerp. Ik heb reeds alle afmetingen op papier staan. Ik weet hoe breed een doos droge brokken Friskies precies is, hoeveel ruimte een grote doos waspoeder Dash opeist, hoeveel ik moet voorzien voor een doos Basmati en een doos Thaï en voor een pak Panzani Tagliatelle qualita Oro 500 gr kooktijd 8 minuten, houdbaar tot 6-2-2023. Ik heb de doorsnee genoteerd van een blik gepelde tomaten, een blik kattenvoer konijn & kip, een kuipje Planta. Ik heb de omtrek van een krat appelsap en tonic opgetekend. Nu ben ik nog op zoek naar een soort wasverzachter in een bus met oor, net als een bus javel.
Jawel, het is een hoop werk maar het moeilijkste moet nog komen : een soort textiel vinden om mijn rugzak te maken. Omdat een gekochte rugzak een metalen frame heeft en te zwaar is, zelfs als hij ledig is, ga ik die zelf maken. Noem het gerust maatwerk.
Waar bij mijn maidentrip plaats is voorzien voor een grote doos waspoeder, daar stouw ik bij een volgend bezoek aan de supermarkt een zak farfalle, pipe rigate, fusilli, penne en rigatoni. Vooraan voorzie ik links en rechts een grote, opgestikte zak met knipslot om er diepvriesproducten in te stoppen. Zo wil ik vermijden dat gepelde reuzescampi en inktvisringen rechtstreeks tegen mijn rug voor onderkoelde longen en polaire storingen rond mijn wervelkolom zorgen en dat mijn doos Calippo Supermix gaat lekken en mijn broekspijpen onder water zetten. Aan beide zijden van mijn mega rugzak voorzie ik een haak : met 4 L Lenor wasverzachter links en 5 L bleekwater La Croix rechts. 5 Liter en 4 Liter ! Dat ene kilootje kan enkel maar zorgen voor mijn lichamelijk waterpas. Dokters hebben me toch altijd de opmerking gemaakt dat mijn bekken scheef was…
Dat moet lukken. Blijf kalm en je tilt met moeite een zware steen op. Maak je kwaad en je legt het ganse muurtje om.
Eenmaal in de supermarkt vul ik zelfs de leemten nog op met sardientjes en smeerkaas en bollen knoflook en schuursponsjes.
Wat hij kon, kan ik ook. Ik zag een eeuwigheid geleden de kaskraker “De ballade van Narayama”, een Japanse film waarin de oudste zoon, zoals de traditie het voorschrijft, zijn 70-jarige moeder op zijn rug naar de top van de berg moet dragen om er een trage hongerdood te sterven en zo wat te doen aan de voedselschaarste.
Sinds ik een afkeer heb van trottoirs en van alerte buren die stiekem bijklussen bij de politie, afdeling Overtredingen bij Laden en Lossen, stond ik voor verscheurende keuzes :
Me laten uithongeren zoals de Japanse oude vrouw op een kale berg. Maar Grotenberge heeft geen top en is niet kaal. Verhongeren met zeemvelsla in je tuin en dwergkomkommers is een zonde.
Een andere keuze was : verhuizen. Sint-Martens-Latem ? Kraainem ? Sint-Genesius-Rode ? Daar zijn de lanen breed en de oprit ruim en daar hoef je niet met twee wielen op de stoep te gaan staan om je wasverzachter en je javel en je 48 blikken kattenvoer en je zak uien van 5 kg met Benny Hillpasjes uit te laden en in je gang te kieperen. Daar hoef je niet te zeggen : “Buurman, wat doet u nu?”als hij wat bovenhaalt : zijn iPhone om je voertuig en je nummerplaat te vereeuwigen en de politie te laten meegenieten, zoals Eveline met Stan en Sean en Peter. Maar als ik verhuis, wat doe ik dan met al die buren die zo lief, zo behulpzaam, zo begripvol, zo babbelbereid zijn maar dan enkel om een leuk praatje te slaan ?
Wat kan je nog doen ? Juist ! Wielloos shoppen met een mega rugzak. Het patroon is getekend en geknipt, het lichte maar waterdichte materiaal ligt languit op de keukenvloer, bol.com heeft haken en gespen en schouderbanden geleverd, jawel, met 4 wielen op het wegdek maar met wel 5 toeterende voertuigen achter zijn uitlaat. Nu komt het stikwerk en dan kan je me tegenkomen op de Langestraat of de Buke. Zie je een reuze rugzak naderen met twee benen eronder, dat ben ik. Haal gerust je iPhone boven voor een beeld in Nuus maar stuur het toch niet door naar de politie. Je bezorgt hun hopen werk om te zoeken onder welk artikel de overtreding “Niet-gemotoriseerd overgewicht” valt. En ik heb geen nummerplaat…