De bouwwerken op de site van het oud klooster schieten aardig op. De Sociale Huisvestingsmaatschappij Dendersteek bouwt er volop 39 sociale appartementen. Er wordt sterk ingezet op sociale huisvesting, een buitenkans voor gezinnen of alleenstaanden die in hartje Oosterzele veel wooncomfort en groene ruimte zullen vinden. De voorgevel van het oud — klooster — in het collectieve geheugen gegrift van de Oosterzelenaars — blijft overeind, bijna twee eeuwen het dorpsgezicht van Oosterzele. De authentieke kapel blijft eveneens en kreeg inmiddels een nieuwe bestemming. (Reporter 17, foto’s Danny De Lobelle).
Alle andere gebouwen op de site werden gesloopt. De appartementen worden te koop of te huur aangeboden. De appartementen worden volgens de regels van de kunst geïsoleerd. Zonneboilers zorgen voor warm water. De groendaken zijn een pluspunt. De koopappartementen hebben twee of drie slaapkamers. De huurappartementen hebben één, twee of drie slaapkamers. Er wordt ook een plein met groene accenten aangelegd. In de ondergrondse parking kunnen een 40 tal wagens geparkeerd worden. Het zal er aangenaam wonen zijn. Nog een pluspunt is het openbaar vervoer: er zijn dichtbij twee bushaltes: lijn 20 (aan de voordeur), lijn 49 (begin Windekekouter). De voorgevel wordt stijlvol gerenoveerd.
Klooster Zusters Apostolinnen (1832 — 2004)
De geschiedenis van het klooster in Oosterzele (1832 — 2004) begint met E.H. Charles De Decker (pastoor van Oosterzele van 1827 tot 1833), die dankzij een aanzienlijke gift een bosgrond koopt op de Voordries. De ambitieuze pastoor, die in 1865 tot algemeen vicaris van de Gentse bisschop monseigneur Bracq wordt benoemd, laat een klooster bouwen, met ruimte voor een zondagsschool. De Zusters Apostolinnen van de Onbevlekte Ontvangenis uit Berchem (Oudenaarde) stuurden hun eerste zendelingen op 13 november 1932 naar het klooster in Oosterzele met het oog op het verstrekken van onderwijs. De eerste overste is Regina De Deken (moeder Gertrudis), de laatste overste is Celine De Vogelaere (moeder Rita) die met drie andere zusters op 29 februari 2004 definitief het klooster van Oosterzele verlaat. De zusters Hilde (Agnes Van Huffel), Gabri ël (Agnes Dambrain) en Rita (Celine De Vogelaere) verhuisden naar Waarschoot, zuster Andrea (Maria Waeyenbergh) naar Kieldrecht. Ze hadden het liefst zonder veel ophef vertrokken, maar dat lukte niet, de Beiaard reporter hing als eerste aan de bel. ‘Ja, met veel spijt in het hart vertrekken we uit Oosterzele’, geven de zusters grif toe. Oosterzele zat in al hun vezels. Ze waren onverbrekelijk met het klooster verbonden. De zusters maakten de hele evolutie mee van het lager en het secundair onderwijs van het IZOO. Lange tijd waren sluitingsuren en vakantiedagen van geen tel bij de zusters. Zowat alle vrouwelijke Oosterzelenaars hebben eertijds in het basisonderwijs hun kennis opgestoken bij de zusters. Noodzakelijke infrastructuurwerken en wijzigingen van de lokalen hebben het vertrek van de zusters in de hand gewerkt. Om subsidies te verkrijgen, moeten alle gebouwen in erfpacht genomen worden.
Zuster Hilde
De bisschoppelijke overheid en de overste van De Zusters Onbevlekte Ontvangenis besloten in 2004 dat de vier zusters van het klooster in Oosterzele de locatie op het Dorp 50 moeten verlaten. Na 172 jaar nam Oosterzele afscheid van zijn allerlaatste zusters. Vooral zuster Hilde (Agnes Van Huffel, ° Bottelare, 2 juni 1932) had het moeilijk met haar vertrek uit Oosterzele. Ze zou nog vaak op bezoek komen in Oosterzele, ze had een sterke band met de school en veel Oosterzelenaars. Iedereen kende de gedreven ‘wereldlijke’ zuster Hilde die met veel discipline de school leidde. Ze startte als onderwijzeres in Oosterzele. In 1959 trad ze in het klooster. Vanaf 1964 tot 1988 was ze directrice van de basisschool IZOO Oosterzele. Nadien maakte ze zich zeer verdienstelijk in het COV, Ziekenzorg (Samana), Zuster Hilde had de wens om begraven te worden in Oosterzele. Ze overleed op vrijdag 17 maart 2017. De uitvaart had plaats op 25 maart 2017 in de Sint — Gangulfuskerk van Oosterzele. 
Haar graf bevindt zich op het kerkhof van Oosterzele.
Het klooster kent een rijke geschiedenis. Op 3 augustus 1836 worden de Zusters Apostolinnen eigenaar van het klooster met de grond (2,80 ha). De koop afgesloten tussen pastoor De Decker en de Zusters Apostolinnen voor 4.000 frank bepaalt dat de zusters verplicht zijn een zondagsschool en een spinschool voor kansarme kinderen op te starten. De wil geschiedde.
Pastoor Bracke bouwt een school voor behoeftige kinderen. De zusters onderwijzen. De gemeenteraad van Oosterzele beslist op 25 februari 1843
dat kansarme kinderen recht hebben op kosteloos onderwijs, de jongens in de school van Chrisostomus Willems, de meisjes in het klooster. De spinschool krijgt het moeilijk door de crisis in de linnenweverij. De pastoor probeert in 1840 de school te redden. Tevergeefs. Hij richt dan een kantschool op (24 september 1841). De school bloeit. In 1848 telt men al 100 leerlingen De zusters blijven zich engageren. In het verslag van het college van burgemeester en schepenen van 14 oktober 1837 staat: ‘…in het pensionaat gezeyt het klooster der jonge joffrouwen, onderrigt men de Vlaemsche en Fransche tael en alles wat het handwerk raakt…’. In de loop der jaren zijn er tal van uitbreidingen en verbouwingen: bouw armenschool (1834), eerste kapel (1836), pensionaat voor juffrouwen (1837), aankoop hofstede (1881), hospice (1881), weeshuis (1887), bouw nieuwe kapel (1910), slaapzaal, speelzaal, washuis, bakkerij (1912), aankoop huis met land tussen de kloostertuin, de weide en de tramlijn (1930), nieuwe boerderij (1936), moderniseringswerken (1950), bouw beroepsschool (1949), inwijding beroepsschool (1951).
Op 25 juli 1932 werd het 100 — jarig bestaan gevierd van Klooster Oosterzele, een eeuw klooster werd extra in de verf gezet met een plechtige mis (opgedragen door E.H. Simoens), feestzitting (zang, toneel, turndemonstratie), feestmaal (deelname 16 frank), speeches van onderwijzeres Anna De Meester, burgemeester August Bouckaert, E.H. Simoens.
De vele zusters (157!) die vanaf 1832 tot 2004 naar Oosterzele kwamen maakten zich verdienstelijk in het onderwijs, op sociaal vlak, zorg voor pensionaat voor juffrouwen, wezen, bejaarden, ziekenzorg , weeshuis, opvang vluchtelingen, gewonden in WO I en WO II, engagement Wit — Gele Kruis, voorbereiding vormsel, assistentie erediensten.
Enkel de voorgevel van het klooster, die vakkundig zal gerestaureerd worden, blijft de herinnering aan het roemrijk verleden van Klooster Oosterzele. 172 jaar Klooster Oosterzele: een verhaal van moed en toewijding. Reporter 17
