Het bestuur van de Oud-strijders en Veteranenvereniging NSB Groot-Zottegem herdachten de bevrijding met een lezing van Mora Coppens en Marc Verschooris, en een herdenking met bloemen krans aan de kerk van Strijpen
Nora Coppens
Nora kreeg een spreekbeurt opdracht om te praten over de tweede wereldoorlog, lang mocht ze niet twijfelen en liet haar familielid, Germain Selders aan het woord. Germain was een verzetsstrijder uit Velzeke en ontsnapte ternauwernood aan een Duitse razzia waar zijn beste vriend werd gedood en een tweede naar de concentratiekampen werd gestuurd.
Germain verteld
Germain Selders geboren in 1922 verteld zijn verhaal. Germain is nu reeds 99 jaar oud en woont samen met zijn vrouw Maria Lochs in Antwerpen waar hij geniet van zijn welverdiende rust.
Germain was RZ13. Ze kregen ook elk een wapen. De opdracht van de Velzeekse groep bestond uit het uitschakelen van telegraaf centrale in Zottegem en het beschadigen van het seinhuis van het station. Alles werd vernield via een explosie.
Op 13 augustus 1944 omstreeks 6 uur drongen mannen in burgerkledij en sommigen in uniform van de Gestapo’s het erf binnen. Germain had net 10 minuten ervoor zijn schuilplaats verlaten om naar zijn ouders te gaan. Maar Charel en Robert jammer genoeg niet. Toen de put geopend werd wou Charel zichzelf nog redden met zijn pistool maar hij werd onmiddellijk neergeschoten en stierf.
Ik heb veel geluk gehad dat ik deze gruwel heb mogen overleven. In het begin wou ik er niet veel over praten net na de bevrijding. Na veel jaren wou ik mijn verhaal kwijt. Ik weet zeker we hebben het voor 1 ding gedaan, voor het Vaderland en tegen de bezetter. Ik heb geen spijt. 13 augustus blijft een moeilijke dag voor mij zelfs na al die jaren. Soms ben ik er ziek van.
Ik ben dan in gedachten bij mijn vrienden Charel en Robert. Ik zou heel graag hebben dat er in de scholen nog meer gepraat wordt over de Vaderlandse geschiedenis. Over de oorlogsgruwel en het verzet. Ik heb nog 1 wens dat de graven van Charel en Robert mogen behouden blijven dit samen met de boek als herinnering aan de naziterreur.
Marc Verschooris
Sinds 1994 doet hij onderzoek en publiceert hij over het verzet, de collaboratie en de Jodenvervolging in Gent en onze regio tijdens WO2. Ook specialiseert hij zich in het onderzoek naar het bagatelliseren en relativeren van de collaboratie in Vlaanderen tijdens WO2. Verschillende thema’s kwamen aan bod zoals: Het droppen, door een Amerikaans vliegtuig, van materiaal voor het verzet boven Velzeke. De Moord op Baron Ides della Faille d’Huysse in de dreef van het Kasteel te Leeuwergem. De bevrijding van marconist Albert ‘Speed’ Deweer uit de Gentse gevangenis. Geheim agenten in Vlaanderen die werkten voor de Veiligheid van de Staat of de Tweede Directie van Landsverdediging. Het Duitse gerecht in Vlaanderen. De collaboratie in onze regio.
En nog veel meer…
HERDENKING KERK STIJPEN
Toespraak Voorzitter Devalckeneer Marc
Op 03 september 1944 één van de bloedigste dagen in de Zottegemse en onze regionale geschiedenis… en dit op een moment waar vreugde om de bevrijding had moeten overheersen. Vier jaar reeds overheersten gevoelens van angst en terreur onze stad en regio. De inval op 10 mei 40, op 12 augustus 1944 de standrechtelijke executie van baron Ides della Faille d’Huysse in de dreef van het kasteel.
Amper 3 maand later, op 3 sept 1944, was het zover… algemene vreugde in Zottegem bij aankomst van de Engelse bevrijder. Feest in de straten van Zottegem!!! De ellende was voorbij… dacht men… tot een Duitse terugtrekkende colonne slaags raakte met de bevrijders aan de luchtbal. Een Engelse vlamenwerpertank opende het vuur op de Duitse vrachtwagens die beladen waren met soldaten, munitie en brandstof. Enkele huizen aan de luchtbal gingen eveneens in de vlammen op. Het resultaat was dat 5 Zottegemse burgers het leven lieten die dag: Baele Andre, De Looze Ivone, De Clercq Pelagie en haar 7 jarig dochtertje De Zutter Luciene en Steurbaut Louis. Nog eens vier Zottegemse families werden die dag in verdriet en ellende gestort 16 
Duitsers lieten er ook het leven, enkelen probeerden te vluchten en liepen gewond de Sint-Annastraat in en zochten hulp in het huis “Van Marck” waar Frans Caeckebeke aanwezig was. Frans was oud-strijder van WO1. Ze riepen om hulp, een zwaar verbrande Duitser riep “meine Frau meine Kinder”… Frans probeerde zo goed en zo kwaad mogelijk de zwaar gewonde soldaat te verzorgen. Dr. Borremans werd er nog bij geroepen maar zijn hulp kon niet meer baten, de man overleed later aan zijn verwondingen. 3 september 1944 de bloedigste dag uit de Zottegemse geschiedenis
