Stoeterij Ter Kleye bestaat 50 jaar en dit werd vandaag zaterdag uitvoerig gevierd. Zo was er een ontvangst door de gemeentelijke overheid van Brakel.
Waar het begon:
De ruitervereniging kent haar ontstaan in 1971 aan de Kleiberg en meer bepaald in afspanning “Hof ter Kleye”, waaraan de naam werd ontleend.
In 1975 verhuisde de club naar het Stationsplein en vond zijn lokaal in de Boerenbond. Op de Hoge Zavel en daarna op het Industrieterrein werd een oefenterrein gevonden waarop de leden zich konden vervolmaken in hun geliefde sport.
Aan het roer:
Als lid van het eerste uur en nog steeds actief bestuurslid is ondervoorzitter Jean-Paul Vergucht, reeds 50 jaar met Ter Kleye verbonden.
Later in de zeventiger jaren kwamen daar Guy Manssens, Martine De Wolf, Marc Sadones en Marc Tirez bij. In 1975 nam Martine het secretariaatswerk voor haar rekening. Vanaf ‘76 doet ze dat onder leiding van haar echtgenoot Guy die vanaf dan het voorzitterschap behartigt. Wat later kwam Marc Sadones als schatbewaarder de financiën beheren. Met de aanstelling in 2005 van Luc Goossens was de vijfkoppige bestuursploeg compleet. Echter in 2015, na het vroegtijdig overlijden van Marc Sadones, werd in ruiter Koen Killemaes een aanvullend bestuurslid gevonden en nam Luc Goossens vanaf toen de functie van penningmeester over.
Evolutie:
In 1994 kreeg de vereniging het statuut van vzw en behoort tot de door de Brakelse Sportraad erkende sportverenigingen.
Ter Kleye is aangesloten bij de sportfederatie “Paardensport Vlaanderen “ waardoor een clublidmaatschap de nodige verzekeringen garandeert.
Eind jaren ‘90 had de autorijschool uitbreidingsplannen en moest naar een andere pleisterplaats worden uitgekeken. Deze werd in december ‘99 gevonden op de Vunkstraat . Het pisteseizoen van het jaar 2000 kon, wel ietwat minder comfortabel dan vandaag, toch van start gaan.
Op heden beschik de vereniging over een terrein met rijpiste en een bescheiden chalet, die jaar na jaar werd opgebouwd met de voorhanden zijnde middelen.
Zaad in het bakje:
Hiervoor werd 28 x “Ter Kleye bal” georganiseerd, tot de zaal van de Ceres de deuren sloot. Een andere geschikte accommodatie om een muziekevent te beleven was niet voorhanden. Dus werd het uitkijken naar een nieuwe manier van fundraising. De Ter Kleye – soupers brachten toen de uitkomst en gaven ons de nodige armslag om onze dromen verder waar te maken. Komt in 2020 Corona roet in het eten strooien. Niet getreurd, dit jaar organiseerden we een wijnverkoop en terug is het bingo!
Sportbeleving: thuis …
Van half mei tot half september kunnen de aangesloten leden (een 45-tal) zich bekwamen in de rijvaardigheid, dressuur en hindernisspringen. Een investering die loont: vooral de jeugdleden maken hier gretig gebruik van en zo kunnen we onze visie van “club in beweging”, waar maken.
En daarbuiten:
Ieder jaar worden tevens zo’n 15 activiteiten georganiseerd. Die gaan van korte lokale wandelingen en ruiterommegangen tot ééndaagse- en meerdaagse tochten, waarbij we ook andere uithoeken van België aandoen. Zo nu en dan steken we de grens over voor een bezoek aan de buurlanden.
Stoeterij Ter Kleye wil vooral een familieclub zijn door eveneens de partner niet-ruiter alsook de geïnteresseerde ouders, bij de activiteiten te betrekken.
Wandeling of fietstocht worden in het programma verwerkt.
De leuze “Samen uit – samen thuis” is hier zeker op zijn plaats en wordt zeer geapprecieerd. In het kader van het 50 jaar bestaan was een drie-daags familieverblijf voor ruiters en niet-ruiters gepland in Nederland, echter door Corona en de bijhorende beperkende maatregelen kon dit niet doorgaan.
De toekomst:
De bestuurders van Ter Kleye hebben al heel wat watertjes doorzwommen en zijn, we geven het toe, niet meer van de jongste. Een bestuursfunctie ligt nu niet direct in de ambitie van onze jonge mensen.
Maar niet getreurd voor wat het veldwerk betreft, kunnen we gelukkig rekenen op een team van onverdroten verkenners, die er niet voor terugdeinzen dagen op pad te gaan, gewapend met de nieuwste technieken van gps, route planner en dies meer, om locaties te zoeken waar rijden nog een genot is voor ruiter en paard.
En zo blijft het evenwicht tussen administratie en sportbeleving verzekerd.
