Mevrouw
Ik heb helemaal niets tegen je blauwe anorak maar ik heb wel iets tegen dat zakje met keuken- en ander afval dat je in het midden van de stationstunnel in het stel met verschillend gekleurde zakken stopte, nonchalant, met de nodige arrogantie zelfs.
Ik bejubel je niet om die exclusieve blauwe anorak, direct na de Oscaruitreiking heb ik wel andere exclusiviteit leren kennen, zeg maar extremer. Ik verfoei je evenmin voor dergelijke blauwe anorak. Maar ik word kotsmisselijk van die ongegeneerdheid, die vanzelfsprekendheid waarmee je je hondendrollen, je kippenbeentjes, je pampers of misschien zelfs de inhoud van je zelfgekweekt konijn in een openbare vuilnisbak achterlaat.
Denk nu maar niet, mevrouw met de blauwe anorak, dat het elders niet gebeurt, jawel, door de vrouw met de jeansblouson die haar grote plastic waterflessen soms over de afsluiting van mijn moestuin kieperde. Voilà, zal ze gedacht hebben, weer een blauwe PMD-zak gespaard. Een buurvrouw riep haar echter tot de orde met “elaba!” en zoiets als elaba hangt niet in de kleerkast naast een djellaba. Die buurvrouw had ook “koest” kunnen roepen maar je weet maar nooit of sluikstorters dan niet gaan blaffen. Want ook dat is allemaal sluikstorten, net als het eeuwige achterlaten van grote shoppingtassen aan de hoek van de Lyceumstraat en de Broeder Marèslaan, een plaats die nu al jaren met **** staat aangeduid in de catalogus “Beste sluikstortplaatsen in Zottegem” of hun stinkend afval ’s avonds voor mijn deur in mijn grijze bak komen persen.
Jij, met je blauwe anorak, en jij, met je jeansblouson, maar ook al die anderen die zo laf zijn enkel bij duisternis te sluikstorten, weet dat velen deze brief lezen en dat ook velen je voortaan in de gaten houden.
En jij, hondenliefhebber, denk eraan : zo ’n hond heeft een ingang maar ook een uitgang. Wat die uitgang loslaat, hoort niet in een openbare vuilbak of op straat. Denk ook daaraan voor je een hond koopt.
Je hebt ooit of pas gekozen om in Zottegem te wonen omdat het er goed toeven is : hou het dan ook proper, maar op de gepaste manier.
Anny Bert, Zottegem