Ik begin er zo dadelijk aan. De uien liggen er al, net als de kandijsuiker naast een flinke portie zenuwachtigheid. Ik wil vroeg van start gaan zodat ze een ganse voormiddag aan aroma’s en smaken kan winnen en vooral dat ze door en door gaar is. Zeker haar donkerrode kleur dient bewaard want eerlijk : je eigen snijtanden zo door een blauw-grijze rode kool horen klieven, kan je niet overheerlijk noemen en Oh my God moeten kermen.
Na een volle pruttelvoormiddag, niet van de kokkin maar van de rode kool, komt Willem langs. Willem is de professionele tastechecker die voor het productiehuis De Mosterd van Abraham, thuis, naast het fornuis komt proeven.
Tweemaal per jaar houden Zottegemse buurten een competitie rond een opgelegd item en dit keer is dat rode kool. Iedere keer gooit, het mag ook zetten zijn, hoogwaardige deelnemers in de strijd en een neutrale proever, hij heet Willem, proeft en oordeelt, geblinddoekt natuurlijk. Het succesvolle programma op VTM Silver draagt dan ook de toepasselijke naam Blind Geproefd naast Blind Gekocht, Blind Getrouwd, Blind Gescheiden, Blind Bedrogen, Blind Verliefd, Blind Verleid, Blind Verkracht, Blind Vermoord, Blind Begraven, allemaal van hetzelfde productiehuis dat al geruime tijd hoge ogen werpt, het mag ook leggen zijn, met Blind Verkocht, Blind Verbouwd, Blind Gesloopt, Blind Pfas Omzeild, Blind Veroordeeld.
Nog voor Willem er is, vult mijn huis zich reeds met aparte geuren die in elkaar vloeien in onmogelijke aroma’s dankzij Franse uien van het merk Oignon Enchanté, van Haspengouwse Jacques Lebel, van azijn De Blauwe Hand, water van Farys, tijm van Aveve, laurier van de struik achteraan in mijn moestuin links want niet enkel de geuren en de smaken tellen, ook de reclame moet een graantje meepikken. Ze adviseert, of beter nog, ze verplicht het productiehuis daartoe, wat begrijpelijk is in een democratie.
Maar vooral het competitieve aspect overheerst. Dat is een must. Voor mensen met dyslexie wordt het een muts.
Competitie gaat stilaan volledig ons bestaan inpalmen : in onze job en in onze hobby, op school, in gezin en familie, in de jeugdbeweging, in de politiek en in de economie, in de kunst en het ontspanningsleven, in architectuur en infrastructuur, in sport vooral en in liefde…
Ik voel me blij met het welslagen van mijn proef, ook al grijp ik naast de hoofdprijs : een 3-daagse op een rodekolenbedrijf. Mét overnachting. En ik denk : ik ben bereid me te scharen aan de competitieve zijde van de Mol, Kid Voice, Junior Bake Off, Huizenjagers, de Campus Cup, The Masked Singer, de Grootste Lefgozer en zeker aan die van Junior Planckaert op Zoek naar de Liefde.
Mijn vader stamt dan wel niet uit een wielerfamilie, om het met de woorden van buurman Eddy te zeggen : hij is niet uit een koersbroek geschud. Mijn vader werd evenmin El Sympatico genoemd : de ballen hield hij er niet uit, wel zijn adem in toen hij daar bij de zaagmachine zijn vinger dreigde kwijt te spelen.
Maar toen hoefde er niet steeds een winnaar te zijn…