Maandagavond werden de Zottegemse raadsleden bij aanvang van de gemeenteraad opgewacht door een delegatie van de personeelsleden van het woonzorgcentrum Egmont. Ze zijn misnoegd over onder meer de werkdruk en hadden een open brief meegebracht die ze uitdeelden om hun situatie kenbaar te maken en aan te kaarten. Verderop in het artikel lees je de reactie van het stadsbestuur van Zottegem.
De Open Brief die werd bezorgd
OPEN BRIEF AAN DE GEMEENTERAADSLEDEN VAN ZOTTEGEM
Geacht gemeenteraadslid
In de visie van woonzorgcentrum Egmont lezen we onder meer dat de bewoner centraal staat en dat er een kwaliteitsvolle dienstverlening wordt geboden. Dit is vandaag niet meer het geval. Sinds de komst van de nieuwe directeur zijn er heel wat zaken over de werking onder de loep genomen. Doel is kleinschaliger wonen en de levenskwaliteit van de bewoners te verhogen. Een mooie en nobele insteek waarvoor veranderingen nodig zijn. En veranderingen zorgen steeds voor weerstand, dat weten we. We spreken hier echter over veranderingen die onrealistisch zijn met de huidige personeelsbezetting en die ondoordacht worden doorgevoerd, zonder rekening te houden met feedback van personeel en vakbonden. Hierdoor valt personeel uit en kunnen verplegende en verzorgende taken niet meer naar behoren worden uitgevoerd. Gesprekken hierover tussen werknemers en directie monden steevast uit op conflict. Er heerst een sfeer van “mijn wil is wet”.
Op 28 september ll. hadden de vakorganisaties bij hoogdringendheid een overleg hierover, tesamen met het bestuur. De vakorganisaties stelden nadrukkelijk, en op basis van concrete argumenten, de vraag om eerst en vooral de ochtendroutine van het verplegend en verzorgend personeel te herbekijken. Pas als dit vlot zou verlopen, het deel van het verandertraject waarbij gewerkt wordt met overkoepelende verpleegkundigen in te voeren, op een manier gedragen door het personeel.
Echter, het bestuur besliste om kostte wat het kost zijn wil door te drijven, en op 3 oktober ging deel 2 van het verandertraject in voege, in de vorm zoals uitgewerkt door de directie. Per afdeling 3 zorgkundigen of verpleegkundigen om te starten in de vroege, ipv de door de directie beloofde 4. Per ongeveer 100 bewoners slechts 1 overkoepelende verpleegkundige, die uiteraard niet alle bewoners kent, laat staan kan opvolgen, maar wél mee de verantwoordelijkheid draagt als er iets misloopt. Huisartsen die niet kunnen wachten omdat deze verpleegkundige op een ander verdiep taken aan het uitvoeren is, met als gevolg voorschriften die zonder enige uitleg op de verpleegposten worden gelegd en “tirez votre plan”.
Het bestuur vindt echter dat het is ingegaan op de vraag van de vakbonden. Immers, sinds 3 oktober zijn er “plots” heel wat logistiek medewerkers aan de slag om de ochtendroutine te ondersteunen. Op interimbasis uiteraard. De vakbonden vragen in lokale besturen nooit om meer mensen tewerk te stellen o.b.v. een interimcontract. Vergeten we uiteraard de meerkost van een interimcontract voor de stad niet t.o.v. een contract van een volwaardige werknemer. De logistiek medewerkers bieden tot op zekere hoogte de o zo nodige ondersteuning; een mooi bewijs dat er structureel inderdaad personeel tekort is. Echter, in de weekends en op feestdagen is die bijkomende hulp er niet. De medewerkers zijn ook niet steeds dezelfde, waardoor de werking steeds opnieuw moet worden uitgelegd, en niet op elke afdeling komt er elke weekdag ondersteuning. Met als gevolg dat een aantal medewerkers zich ondersteund voelt, maar anderen nog steeds niet.
In de wandelgangen wordt gesproken over een tijdelijke opnamestop voor nieuwe bewoners. Ook daar een extra kost (of verliespost) voor het bestuur.
En vergeten we niet het arbeidsreglement van toepassing op de werknemers van wzc Egmont. Er is in de eerste plaats geen goedgekeurd arbeidsreglement. Op 29/03/2016 werd dit neergelegd bij de bevoegde instanties, zonder éénparig gunstig advies. De Raad had dit wél goedgekeurd en dit was voor het bestuur voldoende om dit toepasbaar te maken. Echter, om tot een rechtsgeldig arbeidsreglement te komen moet de procedure doorlopen zijn die voorzien is in de arbeidsreglementenwet. Het is niet op bovenstaande manier dat een arbeidsreglement rechtsgeldig tot stand komt. Al jaren vragen wij om het overleg rond het arbeidsreglement opnieuw op te starten, al jaren zegt het bestuur “dit binnenkort te zullen doen”. Maar ondertussen wordt er een loopje genomen met regels, die behoren tot de inhoud van een arbeidsreglement. Regels die zonder éénparig gunstig advies door de directie van het wzc worden toegepast.
Een korte opsomming:
- medewerkers die na langdurige afwezigheid het werk hervatten en waarbij overuren op hun teller zijn verdwenen. Bij navraag én na zeer lang aandringen antwoord het bestuur dat ze een bepaalde manier van werken hanteren die nu eenmaal het makkelijkst is voor hen. Dat er daardoor uren – dus opgebouwde rechten – verdwijnen doet er voor hen niet toe.
- oproepen om te komen werken in gesplitste diensten is de laatste maanden schering en inslag. Dit is nooit goedgekeurd door de vakorganisaties
- uurroosters worden éénzijdig gewijzigd: werknemers die al jaren een vaste nachtdienst doen, moeten plots ook overdag gaan werken
- een ingeplande ADV dag wordt door het rechtstreeks diensthoofd éénzijdig veranderd van dag. Bij protest krijgt de werknemer het antwoord “dat ze hun dag toch gehad hebben, dus er is geen probleem”
- er zijn medewerkers met meer dan het toegelaten maximum overuren volgens de arbeidswet
- het soort verlof dat een werknemer wil opnemen (bv. een dag verlof met overuren) wordt éénzijdig gewijzigd in een andere vorm van verlof (bv. in betaald verlof of in een ADV-dag)
En ga zo maar verder. Het gevolg is dat werknemers de speelbal zijn geworden van directie en bestuur. Balans werk-privé is uit evenwicht. Werknemers vallen ziek, nemen ontslag, of nemen een vorm van loopbaanonderbreking.
Stelselmatig weigert het bestuur om informatie omtrent problemen gelinkt met het arbeidsreglement te verschaffen en om hierrond in overleg te gaan.
Het personeel is op. Waar is dat woonzorgcentrum waar het ooit goed wonen en werken was?
Hoogachtend
Werknemers van wzc Egmont
Vakorganisatie VSOA-lrb
De reactie van schepen van Sociale Zaken Jenne De Potter
“Het verandertraject dat de directie heeft uitgewerkt en waarover al vele malen overleg is geweest heeft 1 groot doel, de levenskwaliteit van al de bewoners te verbeteren. Onze missie stelt de bewoner centraal. De realiteit en de wetenschappelijke literatuur heeft aangetoond dat grote leefgroepen van 60 bewoners, zoals voorheen het geval is, een kwalitatieve persoonsgerichte werking in de weg staan en dus niet zo fantastisch zijn, noch voor de bewoner noch voor het personeel. Beter is om te werken met kleinere groepen zodat de bewoners de medewerkers goed kennen en zich beter thuis voelen en omgekeerd de medewerkers de bewoners goed kennen. Het personeel en de vakbonden delen deze visie. Dat hebben ze al meermaals aangegeven. Vandaar dat is beslist om te gaan van 4 grote clusters van bewoners naar 6 kleinere clusters”
“De directie en het stadsbestuur beseffen maar al te goed dat elke verandering weerstand opwerkt en niet altijd van een leien dakje loopt, zeker vandaag niet. Het grote probleem is dat de vijver aan mensen die in de zorg willen werken leeg is. We zoeken constant nieuwe medewerkers om de vacatures die er zijn door vooral pensioneringen in te vullen maar het aantal vacatures is groter dan het aanbod. We beseffen dit maar al te goed, vandaar dat we al beslist hebben om het aantal interims in de zorg te verhogen van 2 naar 6 en daarenboven gemiddeld 4 logistieke medewerkers per dag die helpen bij op en afdienen in dienst te nemen. Op die manier verlichten wij de taken die op de zorgmedewerkers terecht komen. De huidige personeelskrapte in Vlaanderen in de zorg dwingt ons ertoe personeel anders te gaan inzetten, verzorgenden bevoegd te maken voor kleine groepen en verpleegkundige meer de verpleegtechnische handelingen overkoepelend te laten opnemen. Ondertussen blijven wij selectieprocedures voeren. Dat we dus geen rekening houden met het personeel klopt dus niet. We bestaffen bij waar we kunnen omdat we beseffen dat de medewerkers het verschil maken.”
“Er is door het bestuur aan de directie en leidinggevenden ook gevraagd om op korte en middellange termijn ook bijsturingen aan het verandertraject voor te stellen en in te voeren. De doelstelling blijft immers, zorgen dat de bewoner de zorg krijgt die hij of zij verdient en dit op zeer hoog niveau zoals vandaag de dag is en het werkbaar houden voor het personeel. Daar werken wij dagelijks aan. Cijfers tonen aan dat er bij ons geen uitstroom is van medewerkers en dat willen we zo houden. Bijkomende aanwervingen zijn intussen gebeurd zowel in de zorg als in de ergotherapie en als woonleef-begeleiders. Maar wij blijven waken over de kwaliteit van de zorg en de werkdruk van de medewerkers in een voortdurende zoektocht naar nieuwe enthousiaste medewerkers.”