Traditiegetrouw heeft de gemeente Oosterzele Wapenstilstand herdacht en een eerbetoon gebracht aan alle slachtoffers van WO I en WO II. Dit jaar werd op vrijdag 11 november een bezinningsmoment georganiseerd in Balegem. Met een viering in de Sint – Martinuskerk Balegem, opgeluisterd door de Koninklijke Muziekvereniging ‘Voor God en Vlaanderland’, een bloemenhulde, toespraken van voorzitter gemeenteraad Marleen Verdonck en NSB – vertegenwoordiger Antoine Heyerick, muzikaal intermezzo van ‘Voor God en Vlaanderland’ en The Last Post werd het een piëteitsvolle 11 novemberviering. Na de hulde werd in café Sekuurne een drink aangeboden en kon men in de expo beelden spotten van piloot Maurice Renard, die in WO II crashte met zijn Spitfire IX in Balegem. In Nuus brachten Danny De Lobelle en Marcel Van de Vijver het schrijnend verhaal over piloot Maurice Renard. Fotograaf Danny De Lobelle zocht en vond nog getuigen en fotomateriaal. Een selectie van het beeldmateriaal werd tentoongesteld in café Sekuurne. Een mooi initiatief van Danny De Lobelle om een postuum eerbetoon te brengen aan held Maurice Renard.
‘Een zinloos masacre’
Marleen Verdonck: ‘WO I was een zinloos masacre. Meer dan 9 miljoen soldaten hebben de Grote Oorlog niet overleefd. Vlaanderen heeft het eerste wereldconflict in al zijn gedaanten meegemaakt: de inval, de bezetting, de vier jaar durende loopgravenoorlog en uiteindelijk de bevrijding. In ons land sneuvelden 600.000 militairen en burgers, waarvan 550.000 in de Westhoek, in Flanders Fields. Ouders hebben hun kinderen geofferd in de oorlog, ze hebben nochtans hun kinderen niet opgevoed om soldaat te worden. Oorlog maakt vele lege plaatsen. Herdenkingen moeten de afschuwelijkheid van oorlog laten inzien en begrijpen waarom oorlog geen oplossing is voor problemen. Herdenkingen moeten we zien als dankbetuigingen aan allen die gevochten hebben voor onze vrede en vrijheid. Wie had durven denken dat de gruwelijke barbarij opnieuw haar intrede zou doen, zo dicht bij ons. Waarom voert Poetin oorlog? Hij wil zijn macht en rijkdom uitbreiden en het grote Russische rijk van weleer herstellen. Hij maakt mensen bang door leugens te verspreiden via alle mogelijke communicatiekanalen. Via leugens wil hij zijn bevolking ervan overtuigen dat ‘zijn oorlog’ geen misdaad is maar te rechtvaardigen is. Zij die protesteren laat hij arresteren of een plotse dood sterven. We kunnen alleen maar hopen dat aan dit zinloos masacre, gruwelijke barbarij zo snel mogelijk een einde komt. Vladimir Poetin, stop die waanzin’, besloot Marleen Verdonck haar gevatte speech.
Antoine Heyerick: ‘11 november 1918 – 8 mei 1945: data die onuitwisbaar in ons geheugen zijn gegrift. Data die wij nooit en mogen vergeten. Einde van wrede oorlogsjaren, jaren van dood en verschrikking. Het is goed om jaarlijks stil te staan bij de herdenking van beide wereldoorlogen. De wereld van oorlog, van bloedige aanslagen draait maar door. Niet meer in Verdun of Ieper, maar in Afghanistan, Palestina, Syrië, Oekraïne. De wreedheid blijft. Werden en worden niet altijd jonge mensen de dood ingestuurd omwille van de machtswellust van generaals, koningen, presidenten en dictators? Zelfs in het kleinste dorp heeft men een oorlogsmonument opgericht. Ze zijn zichtbare geschiedenis. ‘Aan onze helden 1914 – 1918 en 1940 – 1945 met een lijst met namen die het leven lieten. Het ergste is dat op de leuze ‘Nooit meer oorlog’, WO II is gevolgd, 22 jaar later. We herdenken diegenen, die in beide wereldoorlogen, ervoor zorgden dat ons land het onze bleef; dat we samen met onze dierbaren kunnen genieten van al het moois dat het leven te bieden heeft, de dappere soldaten die sneuvelden, de vaders en de zonen die niet meer thuiskwamen, de weerstanders en de hulpvaardige burgers, mannen en vrouwen die door hun stille, geheime werk en op gevaar van hun leven, het de agressor moeilijk maakten, de ouderen, vrouwen en kinderen die lijdzaam moesten toezien hoe hun wereld aan flarden werd gereten, de gedeporteerden die in de nazi-vernietigingskampen de ondenkbaarste martelingen ondergingen en er het leven lieten. Moge de jeugdige generatie de juiste lessen uit de geschiedenis worden aangebracht. Zo wordt geschiedenis concreet en ontwikkel je respect voor de vorige generaties. Zo leer je wat oorlog echt betekent ook vandaag voor mensen die duizenden kilometers van ons verwijderd zijn. Maar vooral leer je zo de waarde van vrede inschatten. Over die vrede gaat 11 november ook. Mogen de bloemen bij de monumenten teken zijn van onze dankbaarheid en ons – niettegenstaande de huidige gespannen tijden – hoopvol stemmen naar de toekomst’, speechte Antoine Heyerick. Hij besloot zijn rede met een ronduit schitterend gedicht:
‘Er is altijd hoop voor hen die nog vrede willen:
Reik mij de hand, laat ons samen gaan van land tot land
en laat ons smeden een nieuwe broederband.
Laat ons luisteren naar elk woord van vrede en mensen
die dit wel wensen, maar helaas geen vrede kennen.
Laat ons naar vrede trachten met vereende krachten
zodat uiteindelijk ieder kind de vrede mag verwachten’.
Elk jaar opnieuw wordt men tijdens de plechtigheid overvallen door een indrukwekkende stilte. Telkens opnieuw een uitroep: ‘Hoe kon dat in godsnaam mogelijk zijn?’. Piëteit aan oorlogsslachtoffers, er heerst ontzag en bewondering voor allen die in WO I en WO II vochten voor onze vrijheid. Ze hebben een offer gebracht ter verdediging van de waarden die dierbaar zijn voor ons vaderland. Als je ziet welke impact beide wereldoorlogen heeft gehad op onze samenleving, op onze waarden en normen dan kan je toch niet indenken dat men zou ophouden met de herdenking van deze wereldoorlogen. De oorlog blijft onverwerkt verleden. En juist omdat dat verleden, zo belangrijk is voor het heden blijft het in de fusiegemeente Oosterzele alle aandacht waard. (marcel van de vijver, foto’s danny de lobelle)
