Na een grondige opknapbeurt opent de ontwijde Sint-Martinuskerk op zaterdag 22 april opnieuw de deuren voor het grote publiek. De kerk in Schelderode werd al enkele jaren niet meer gebruikt voor erediensten en krijgt een nieuwe invulling als ontmoetingsplek met stille ruimte. “De Sint-Martinuskerk is zo de eerste kerk in Merelbeke die we teruggeven aan de gemeenschap”, vertelt schepen van Patrimonium Isabelle Van De Steene.
Een eeuwenoud kerkgebouw omvormen tot een multifunctionele ruimte, ontmoetingsplek en stille ruimte is geen evidente opdracht. Sinds 2016 is het lokaal bestuur Merelbeke in gesprek met de kerkelijke overheid en de inwoners over een nieuwe bestemming van de kerk in Schelderode. “Dat de buurt geen supermarkt wilde, werd snel duidelijk. De Sint-Martinuskerk dateert uit de middeleeuwen. Die rijke geschiedenis en het sociale karakter moest behouden blijven”, aldus schepen Van de Steene.
De kerk zal iedere woensdag- en zondagnamiddag open zijn voor publiek. “Vanaf het najaar zullen er ook regelmatig culturele activiteiten en erfgoedwandelingen plaatsvinden en uiteraard kunnen verenigingen de locatie afhuren”, vult schepen van Cultuur en Erfgoed Luc Van Huffel aan.
Huiselijke sfeer
Lokaal bestuur Merelbeke nam verschillende partners onder de arm om dit uniek project te realiseren. Onder meer het kerkmeubilair kreeg een nieuwe creatieve invulling. Zo hangt de originele kerkmeesterbank ondersteboven in de inkom en de oude sacristiekast voor de hosties dient nu als datakast. De kerk zelf doet dienst als polyvalente ruimte. Dankzij hoge gordijnen kan je de kerk opdelen of verkleinen. Architectenbureau Bressers: “Voor de laaghangende lampenkappen lieten we ons inspireren op oude foto’s uit 1942. Deze geven het interieur een gezellige en huiselijke sfeer.” Daarnaast voldoet het gebouw aan alle thermische, akoestische en duurzaamheidseisen. “Alle nieuwe technieken hebben we zo onzichtbaar mogelijk proberen te integreren in de kerk”, vult bouwonderneming Monument Vandekerckhove aan. “Zo plaatsten we een plaat met baksteenimitatie zodat de vluchtdeur niet opvalt.”
19de-eeuws olieverfschilderijen
De Sint-Martinuskerk onderging al verschillende restauraties. De eind 19de-eeuwse olieverfschilderingen van de kerk waren bijvoorbeeld volledig overschilderd met een laag witte verf. Conservator Altri Tempi: “Met een scalpeermes hebben we 300 m² witte laag afgekrabd. Pas nadien konden we inschatten in welke staat de schilderijen waren. Een monnikenwerk, maar het eindresultaat is zeer kleurrijk.”
De zaterdag was het grote publiek welkom om kennis te maken met restoratie en gidsbeurten.
