Achter de onlangs geplaatste bronzen standbeelden op de begraafplaats van Oosterzele zit het pakkend en ontroerend liefdesverhaal van Christ Carlier en Anneke Cecile Zwaenepoel. Twee jaar geleden, in volle coronatijd, overleed Anneke. In de laatste weken voor haar heengaan werden gesprekken gevoerd over haar begrafenis. ‘Altijd de lichtpuntjes zien, dat was Anneke’s kracht. Al kleurde de hemel in haar laatste dagen gitzwart, dan vond zij nog een positieve insteek, Anneke, de liefde van zijn leven’, dat blijkt uit het verhaal van Christ. Anneke was op, niets hielp meer. Ze wou samen zijn met Christ die ze heel graag zag. Een verbondenheid die met geen woorden te omschrijven valt. Ze liet zien dat samenzijn met Christ alles was. De lijm tussen hen werd muurvast. Powerkoppel. Christ Carlier: ‘Ik heb de belofte gemaakt er iets speciaals van te maken’. En dat is het ook geworden. Anneke wou in Oosterzele begraven worden. Christ, een man van zijn woord. Bronzen versies van Christ en Anneke reiken naar elkaar. Ze staan op twee grafkelders. Het standbeeld van Anneke is versierd met haar hologram, de kleine zuil met bronzen tekeningen. Het oogt bijzonder fraai. De kunstwerken stralen vakmanschap uit. Christ werkte samen met Wim Gabriëls (Wiris Uitvaartzorg Zottegem), een vakman die ook werkt met bronzen objecten. Er werd twee jaar gewerkt aan het niet alledaags project. Wim Gabriëls bracht hem naar bronsgieterij Strassacker in Duitsland waar de bronzen beelden werden gemaakt door kunstenaar Waldemar Schröder, ronduit schitterende beelden. De Duitse kunstenaar maakte onder andere naam en faam met het monumentale werk van het ruim 20 meter hoge Pegasus-kunstwerk in Miami.
Christ en Anneke maakten in 1998 kennis met elkaar in een danscafé in West – Vlaanderen. De vonk slaat meteen over. Anneke (op haar geboorteakte staat Cecile) liet haar naam veranderen na een nieuwe start in haar leven. Dansen is haar leven, haar uitlaatklep. Liefde op het eerste gezicht, de grote klik is er. Ze beleven schitterende tijden, hard werkend, maar ook levensgenieters. Het koppel is bijzonder. Het is alsof ze elkaar al jaren kenden. Ze zijn onafscheidelijk. Samen uit, samen thuis. De liefde spat er af. Maar…Anneke wordt ziek en wordt opgenomen in het ziekenhuis, door corona zijn er strenge veiligheidsvoorschriften. Christ wou kost wat kost bij zijn Anneke zijn, hij krijgt uiteindelijk toelating om drie weken bij haar te mogen zijn in de kliniek. Dokters en het verplegend personeel staan verbaasd hoe het koppel liefdevol met elkaar omgaat. Er is plaats voor humor, plezier, intense gesprekken. Ze onderging de behandelingen zonder klagen. Net als Anneke is Christ geïnteresseerd in bronzen kunstwerken. Na haar overlijden wist Christ dat hij voor zijn soulmate Anneke een bronzen standbeeld zou laten maken. Hij verkrijgt een geschikte plek op de begraafplaats van Oosterzele en koopt vier concessies. Een kelder met een dubbele plek voor Anneke en schuin aan de overkant een dubbele plek voor hem.Intussen hebben al veel bezoekers van de begraafplaats in Oosterzele de bronzen standbeelden bewonderd. ‘Echte kunstwerken, heel prachtig’, klinkt het eensgezind. De tekeningen op de zuil zijn gemaakt door Christ en vertellen het leven van Anneke. Met Romeinse cijfers, beiden zijn wetenschappelijk ingesteld. Je ziet onderaan de zee, Anneke groeide op in Zuienkerke, ook het boerenhof in Scheurbroeck, dat ze samen met haar man uitbaatte, haar vier kinderen, de cabriolet waarmee ze graag toerde, het dansend koppel, een paar weerkundige symbolen én wanneer haar grote liefde Christ in haar leven is gekomen. Expressie geven aan het verdriet. Iemand van wie je zoveel hebt gehouden, vergeet je nooit. Een vrouw, zo mooi als een bloem. De liefde voor zijn Anneke ging diep. ‘Zij en ik’. ‘Ik en zij’. Everywhere. (marcel van de vijver, foto’s Danny De Lobelle).