©De Lobelle Danny

Staande ovatie voor Frank Vander linden

Enthousiast publiek krijgt extraatjes

Een heerlijk muzikaal  avondje in GC De Kluize. Frank Vander linden wandelt de zaal binnen en brengt meteen één van zijn grootste hits van zijn band ‘Irene’. Wat een sterke opener. En ja, meteen is hij gelanceerd. Meteen is er interactie. Eén man, zijn gitaar, zijn muziek. Feit is, zijn show lokt veel volk, heel veel volk. Ook GC De Kluize zit aardig vol. Frank Vander Linden, decennia lang leverancier van prachtige Nederlandstalige songs. Over liefde en verdriet. Hij speelt subliem het spel van ‘de lach en de traan’. Slaan en zalven tegelijkertijd.

Dames die hem niet willen, het met hem niet zien zitten, de ontgoocheling in de liefde, de liefde voor zijn kinderen. Frank Vander linden geeft duiding. Hij vraagt of het niet te zwartgallig is? En weg is hij opnieuw. Vanaf ‘Genees mij’ komt pianist David Poltrock ten tonele. ‘Weeskind’ weerklinkt. En dan zijn er ook nog eens zijn bindteksten, verhalen, grappen. Hij brengt het publiek aan het lachen, maar ook misschien om er de pijn vanaf te schudden. Blijkbaar een man die veel heeft meegemaakt in het leven, verdriet en vreugde. Een begenadigd schrijver die een sliert mooie songs uit zijn pen schudt. Hij kan als geen ander het publiek entertainen. Een therapeutische werking?  Frank Vander linden trekt naar plekken waar het publiek al jaren komt genieten, meestal met zijn band De Mens, maar ook , zoals in 2009, 2018 en nu in 2023, helemaal alleen, of begeleid – zo ook in GC De Kluize – door meesterpianist David Poltrock. Onder zijn arm zitten een aantal covers (van uiteraard De Mens, maar ook van anderen), maar vooral songs uit zijn solo-albums Frank Vander linden (met In de Walszaal) en Nachtwerk (met het klassieke ‘Ik dacht aan een vrouw’), en zeker ook uit een in 2023 te verschijnen werkstuk. Zonder ‘De Mens’ schrijft en speelt Frank Vander linden bedachtzamer. De teksten krijgen nog meer aandacht. Het vloeiend gitaarwerk springt naar voren. De piano van kompaan David Poltrock benadrukt de intieme, diepsnijdende sfeer. Met zanger, gitarist Frank Vander linden (een vaste waarde in de Nederlandstalige muziek) krijg je gegarandeerd een podiumeest pur sang voorgeschoteld. ‘Hij beheert de kunst om van het Nederlands een muzikale taal te maken’, blokletterde De Standaard terecht.

Passeren onder andere de revue: Irene / Gebrek aan jou / In De Walszaal / Dit is mijn huis / Patti Blues (Patricia) / Ik Wil Niet Dat Je Het Koud Hebt / Zonder Verlangen / Warmte / Verdwenen Vrienden / Genees mij / Jeroen Brouwers / Kim is Dood / Weeskind / Autodief / Je kwetst me want je bent niet meer van mij / Het is maar verdriet / Ik dacht aan een vrouw / Nooit genoeg / Elke dag een beetje wijzer / Ergens Onderweg / Liefde komt vanzelf. Het klonk allemaal prachtig. Het heel enthousiast publiek vroeg en kreeg bisnummers. Na de staande ovatie kwam er bovenop nog een extraatje.      (marcel van de vijver, foto’s danny de lobelle).