Eind augustus dit jaar bestaat café De paling 125 jaar.
Als volkscafé geboren en tot op vandaag meer dan ooit de uitgelezen plaats om je buurman te ontmoeten. Ik kan het elk dorp aanraden om een dergelijke ontmoetingsplaats te hebben. Meer nog, subsidies zou ik ze geven. Want geef toe, waar kan je je dorpsgenoot nog ontmoeten en een praatje hebben met elkaar. Vroeger was er de kerk, het verenigingsleven, de plaatselijke voetbalploeg. Nu zo goed als allemaal verdwenen of ten minste op sterven na dood.
Stel je voor dat je een nieuwe inwoner bent in Sint-Lievens-Esse en je kent niemand in het dorp, hoe kom je iemand tegen, hoe heb je een gesprek met iemand?
Wel, café De Paling heeft alles wat je nodig hebt. Daar wordt er inderdaad nog met elkaar gepraat. Wil je een hippe loungebar, ga er niet. Integendeel, het doet wat ouderwets aan. Er wordt vooral gekletst en gedronken.
Zelfs de wereldproblemen worden er opgelost.
Zo hoorde ik persoonlijk hoe het conflict Rusland / Oekraïne er op 10 minuten naar de verleden werd gewezen, zonder bloedvergieten zelfs. En een tak die teveel over je buur zijn eigendom hangt? Die wordt in café De Paling ter plekke gesnoeid.
Maar wat me erg opviel vorige vrijdag bij de voorstelling van het Palingske, het feestbier, was dat er ook erg veel jeugd aanwezig was. Om te helpen ook, en niet alleen om een gratis pintje te krijgen. Met andere woorden ,de toekomst is verzekerd voor De Paling.
Maar een volkscafé zonder baas of bazin, dat is geen echt volkscafé. Maar De Paling heeft Patricia. Patricia is, ik mag het zeggen, de ideale figuur om dit café te leiden. Volks, goedlachs, vriendelijk en dienstbaar. Je kan wel eens iets te weten komen bij haar, alhoewel ze toch wat wantrouwig wordt als je te veel vragen stelt. Discreet is ze wel. Alleen voor grote speeches is ze niet geschikt. Ze was best wel emotioneel toen ze naar haar ouders verwees die haar hebben voorgegaan en voorgedaan in de zaak.
Dan is haar broer, Danny, ” kleine Gomar’ naar zijn vader, wel beter geschikt om te speechen. De Lezende Paling, zoek het maar eens op, dat is -ook- Danny, zoals zoveel meer.
Maar zonder Marc, de Ket, zou De Paling De Paling niet zijn. Altijd beschikbaar en vol met anekdotes. De Ket, de naam zegt het zelf, een Brusselaar. Als hij met je rondloopt in Brussel, dan leer je wel wat. Hij kan zijn liefde voor Brussel niet onder stoelen of banken steken.
Maar ik vroeg aan Danny om mij kort te schetsen wanner en hoe café De Paling is ontstaan.
Alleen al de naam, De Paling. Volgens mij is er in Sint-Lievens-Esse in de verste verte geen paling te bespeuren. Er is wel een palingbeek, en daarvan zou de naam ontstaan zijn. Ik mag er niet aan denken dat de naam komt van de gladde palingen die ze in Esse zijn, want dat zijn ze niet. What you see is wat you get.
Zo zegt Danny mij het volgende :
De geschiedenis van De Paling begon in de tweede helft van de negentiende eeuw te Sint-Lievens-Esse, meer bepaald in “Den Merten Dierick”, een nu tot fermette verbouwde woning achter het huidige café De Paling. Daar werd Livinus Dierickx, de stichter van het café, in 1870 geboren. Livinus, in de volksmond bekend als Vientjen Palink, kocht eerst een bestaande boerderij, het huidig erf van de familie Rottiers ter hoogte van de Palingbeek. Om zich dan enkele jaren later te vestigen in een iets lager gelegen boerderijtje, pal aan diezelfde Palingbeek. Daar begon Vientjen de uitbating van een herberg met als uithangbord “De Paling”.
In 1899 kocht hij een bouwgrond op de schonenberg voor 1.000 BEF en hij bouwde er het huidige café met boerderij op voor 3.000 BEF. Bij zijn verhuis naar De Schonenberg bracht hij zijn uithangbord mee en doopte zijn nieuwe café weer De Paling. Vientjen werd opgevolgd door zijn dochter Marie-Louise, in de volksmond Wieze Palink genoemd. Wieze stierf in 1966. In datzelfde jaar huwde haar zoon Gomar met Lucie Ruythoorens en samen baatten ze het cafe verder uit. Het oorspronkelijk café werd onder impuls van Gomar en Lucie uitgebreid en werd een bekend volkscafe in en rond Sint-Lievens-Esse. In 1992 was er een tweede uitbreiding van de zaak en kwam Patricia in de zaak. In 1996 nam Patricia het café over, na het schielijk overlijden van mijn vader Gomar. Tot op heden is Patricia de uitbaatster van het jubilerend café.
Ter gelegenheid van het 125-jarig bestaan slaan drie verenigingen de handen in elkaar want ze willen deze verjaardag niet zomaar laten passeren. De WTC De Palingrijders, de Dartsclub De Palingsmijters en het buurtcomité In Ter Esse gaan tijdens het weekend van 31 augustus en 01 september waardin Patricia in de bloemetjes zetten. Het wordt een weekend vol muziek en activiteiten op de parking van het café.
Op de komende feesten werd al vooruitgelopen door de plaatselijke brouwerij De Ryck die speciaal voor deze gelegenheid een biertje hebben gebrouwen, namelijk het Palingske.
Wist je dat de romance tussen café en brouwerij ook reeds 125 bestaat! Hoe dat komt? Wel brouwerij De Ryck bestaat 135 jaar, 10 jaar ouder dan café De Paling en was ook een van de eerste leveranciers aan het café. Geef toe, een romance van 125 jaar, wie droomt daar niet van.
En nog steeds is de romance niet voorbij want Lieven van de brouwerij heeft speciaal zijn schouders gezet onder het project Palingske en het mag gezegd, een prima biertje en een eerbetoon aan de rijke en lange geschiedenis van het café.
Maar eind augustus komen we met Nuus terug voor een verslag rond de viering van hun 125jarig bestaan.
ik kreeg nu reeds het programma mee :
Zaterdag 31 augustus
10u opening bar
11u Start dartstornooi
14u Vertrek buurtwandeling doorheen Sint-Lievens-Esse
17u Aankomst wandelaars
19u Einde dartstornooi
20u Optreden Folkgroep Patrick Gaublomme
22u30 Optreden groep Patrick Goessens en Willy VD Berghe
03u00 Taptoe
Tussendoor:
Bar
springkasteel
Schminkstand vanaf 17h?
Frituur
Muziek DJ Jan en Stefaan
Zondag 01 september 2024
10u opening bar
11u Aperitiefconcert
14u live uitzending Radio Star
Start sneukeltocht WTC
17u einde sneukeltocht WTC
Jan Trompet
24u Taptoe