Geraardsbergen. Zondag 13 oktober worden er een nieuwe gemeente- en provincieraden verkozen. Mogelijke winst en verlies voorspellen, zal met de afschaffing van de stemplicht voor de lokale verkiezingen nog moeilijker worden. Vele mensen willen het eindelijk eens over de olifant in de kamer hebben: de verpaupering en de vervreemding van Geraardsbergen.
Met de Vlaamse en de federale verkiezingen van 9 juni scoorde het Vlaams Belang in de Denderstreek systematisch boven de 30%. De onrust van de bevolking over de verpaupering van de Dendervallei en de toenemende instroom van allochtonen is bijzonder groot. Uittredend schepen van Sociale Zaken David Larmuseau was een tijd geleden op de gemeenteraad heel erg duidelijk: ‘Geraardsbergen levert al heel grote inspanningen om kansarmen op te vangen, maar het water staat ons aan de lippen.’
Olifant in de kamer
Filip Schotte (N-VA) – lid van het Bijzonder Comité Sociale Dienst (het vroegere OCMW) en gemeenteraadslid – benoemde de olifant in de kamer: ‘Steeds meer leefloners kiezen voor onze stad… Het centrum van de stad is daarom gevoeliger voor verpaupering, vervreemding, criminaliteit, drugs, leerachterstand… en de onderlinge verbanden.’ Dat is een harde analyse die bij heel veel mensen leeft.
Volgens Schotte zijn er twee problemen die een vlotte integratie in de weg staan: een schrijnend gebrek van de kennis van het Nederlands bij de nieuwkomers en de verslavingsproblematiek. Ook Patricia Flamez – lijsttrekker voor Vooruit&Groen – liet zich in deze zin uit: ‘Mensen halen hun kinderen of kleinkinderen van school en merken dat er geen woord Nederlands wordt gesproken. Dat zou niet mogen.’ Ook Stephan Bourlau (Het Alternatief) benoemde meermaals de samenlevingsproblemen en stak de vinger in de wonde. Vlaams Belang manifesteerde recent nog tegen overlast en agressie.
De vervreemding van de omgeving en de toenemende verpaupering van de binnenstad mag dan al een grote bezorgdheid van de inwoners van deze stad zijn, het blijft een moeilijk onderwerp waar heel veel politici in deze stad rond laveren of gewoonweg de andere kant uitkijken. Kristin Vangeyte, schepen van Integratie en Gelijke Kansen, omschreef het zo: ‘Het is niet moeilijk om de bevolking angst aan te jagen door te stellen dat je schrik moet hebben van al die zwarten die hier in de stad rondlopen, door voor te stellen dat ze niet werken of geen goede intenties hebben.’ Mensen hebben de indruk dat er onvoldoende naar hen geluisterd wordt en dat hun problemen onvoldoende ernstig worden genomen.
Vertrouwen gemeentebestuur ligt zeer laag De stad Geraardsbergen blijft kansarmen aantrekken. Dat blijkt ook uit de gemeentemonitor. Daaruit blijkt dat de kansarmoedeindex in Geraardsbergen bijna 20% bedraagt, wat maar liefst 7% boven het Vlaams gemiddelde ligt. Niettegenstaande de hard werkende sociale diensten in deze stad, daalt het cijfer niet. Ook het verschil tussen de werkzaamheidsgraad van personen van Belgische herkomst en de werkzaamheidsgraad van personen van niet-EU-herkomst bedraagt nog steeds 19%.
Het geloof dat het stadsbestuur de problemen kan oplossen, ligt bijzonder laag. Volgens de gemeentemonitor heeft slechts 18% van de inwoners nog vertrouwen in het gemeentebestuur. Toch kunnen we niet van het lokaal bestuur verwachten dat het alle samenlevingsproblemen kan oplossen. David Larmuseau zei vorig jaar al dat Geraardsbergen met typische grootstedelijke problemen wordt geconfronteerd. Heel wat van die problemen moeten op Vlaams, federaal of zelfs Europees niveau worden aangepakt.
Grote uitdagingen voor het volgende stadsbestuur
Waar het stadsbestuur wel werk kan van maken, is van meer blauw op straat; meer en betere integratie van nieuwkomers; een aanklampend beleid voor inburgering en tewerkstelling; nieuwkomers actief aansporen om Nederlands te leren; de verpaupering van de binnenstad tegengaan; een degelijk sociaal beleid ontwikkelen, gericht op kwalitatief wonen en degelijke huisvesting; de kloof tussen bewoners en bestuurders verkleinen door participatie en inspraak te organiseren; een transparante ruimtelijke ordening organiseren, gebaseerd op een gedeelde visie; de sociale cohesie aanzwengelen waardoor er een heimatgevoel ontstaat; minder prestigeprojecten maar investeren in het sociaal weefsel van de stad… Het lijstje is lang.
Maar de lokale besturen hebben nog andere katten te geselen, zoals een antwoord bieden op de toenemende vergrijzing en de vereenzaming. Daarvoor hebben de lokale besturen tools, bevoegdheden en vooral financiële middelen nodig. De vraag is of een schaalvergroting zich niet opdringt, zoals een fusie met Ninove. Zeker is dat het volgende stadsbestuur niet alleen voor grote uitdagingen staat, maar ook beslissingen zal moeten nemen, wil Geraardsbergen niet verder wegzinken. Laten we hopen dat deze keer de bewoners van deze stad wel bij belangrijke beslissingen worden betrokken.
De volgende legislatuur kan zich evenwel optrekken aan het optimisme van onze inwoners. Want ondanks vele ellende kennen de Geraardsbergenaars een zeer groot geluksgevoel, een grote tevredenheid over de buurt en zijn ze erg blij met het vele groen in de omgeving.
Commentaar lokale verkiezingen: ‘Laten we het eindelijk eens over verpaupering en vervreemding van de stad hebben.’
Geraardsbergen. Zondag 13 oktober worden er een nieuwe gemeente- en provincieraden verkozen. Mogelijke winst en verlies voorspellen, zal met de afschaffing van de stemplicht voor de lokale verkiezingen nog moeilijker worden. Vele mensen willen het eindelijk eens over de olifant in de kamer hebben: de verpaupering en de vervreemding van Geraardsbergen.
Met de Vlaamse en de federale verkiezingen van 9 juni scoorde het Vlaams Belang in de Denderstreek systematisch boven de 30%. De onrust van de bevolking over de verpaupering van de Dendervallei en de toenemende instroom van allochtonen is bijzonder groot. Uittredend schepen van Sociale Zaken David Larmuseau was een tijd geleden op de gemeenteraad heel erg duidelijk: ‘Geraardsbergen levert al heel grote inspanningen om kansarmen op te vangen, maar het water staat ons aan de lippen.’
Olifant in de kamer
Filip Schotte (N-VA) – lid van het Bijzonder Comité Sociale Dienst (het vroegere OCMW) en gemeenteraadslid – benoemde de olifant in de kamer: ‘Steeds meer leefloners kiezen voor onze stad… Het centrum van de stad is daarom gevoeliger voor verpaupering, vervreemding, criminaliteit, drugs, leerachterstand… en de onderlinge verbanden.’ Dat is een harde analyse die bij heel veel mensen leeft.
Volgens Schotte zijn er twee problemen die een vlotte integratie in de weg staan: een schrijnend gebrek van de kennis van het Nederlands bij de nieuwkomers en de verslavingsproblematiek. Ook Patricia Flamez – lijsttrekker voor Vooruit&Groen – liet zich in deze zin uit: ‘Mensen halen hun kinderen of kleinkinderen van school en merken dat er geen woord Nederlands wordt gesproken. Dat zou niet mogen.’ Ook Stephan Bourlau (Het Alternatief) benoemde meermaals de samenlevingsproblemen en stak de vinger in de wonde. Vlaams Belang manifesteerde recent nog tegen overlast en agressie.
De vervreemding van de omgeving en de toenemende verpaupering van de binnenstad mag dan al een grote bezorgdheid van de inwoners van deze stad zijn, het blijft een moeilijk onderwerp waar heel veel politici in deze stad rond laveren of gewoonweg de andere kant uitkijken. Kristin Vangeyte, schepen van Integratie en Gelijke Kansen, omschreef het zo: ‘Het is niet moeilijk om de bevolking angst aan te jagen door te stellen dat je schrik moet hebben van al die zwarten die hier in de stad rondlopen, door voor te stellen dat ze niet werken of geen goede intenties hebben.’ Mensen hebben de indruk dat er onvoldoende naar hen geluisterd wordt en dat hun problemen onvoldoende ernstig worden genomen.
Vertrouwen gemeentebestuur ligt zeer laag
De stad Geraardsbergen blijft kansarmen aantrekken. Dat blijkt ook uit de gemeentemonitor. Daaruit blijkt dat de kansarmoedeindex in Geraardsbergen bijna 20% bedraagt, wat maar liefst 7% boven het Vlaams gemiddelde ligt. Niettegenstaande de hard werkende sociale diensten in deze stad, daalt het cijfer niet. Ook het verschil tussen de werkzaamheidsgraad van personen van Belgische herkomst en de werkzaamheidsgraad van personen van niet-EU-herkomst bedraagt nog steeds 19%.
Het geloof dat het stadsbestuur de problemen kan oplossen, ligt bijzonder laag. Volgens de gemeentemonitor heeft slechts 18% van de inwoners nog vertrouwen in het gemeentebestuur. Toch kunnen we niet van het lokaal bestuur verwachten dat het alle samenlevingsproblemen kan oplossen. David Larmuseau zei vorig jaar al dat Geraardsbergen met typische grootstedelijke problemen wordt geconfronteerd. Heel wat van die problemen moeten op Vlaams, federaal of zelfs Europees niveau worden aangepakt.
Grote uitdagingen voor het volgende stadsbestuur
Waar het stadsbestuur wel werk kan van maken, is van meer blauw op straat; meer en betere integratie van nieuwkomers; een aanklampend beleid voor inburgering en tewerkstelling; nieuwkomers actief aansporen om Nederlands te leren; de verpaupering van de binnenstad tegengaan; een degelijk sociaal beleid ontwikkelen, gericht op kwalitatief wonen en degelijke huisvesting; de kloof tussen bewoners en bestuurders verkleinen door participatie en inspraak te organiseren; een transparante ruimtelijke ordening organiseren, gebaseerd op een gedeelde visie; de sociale cohesie aanzwengelen waardoor er een heimatgevoel ontstaat; minder prestigeprojecten maar investeren in het sociaal weefsel van de stad… Het lijstje is lang.
Maar de lokale besturen hebben nog andere katten te geselen, zoals een antwoord bieden op de toenemende vergrijzing en de vereenzaming. Daarvoor hebben de lokale besturen tools, bevoegdheden en vooral financiële middelen nodig. De vraag is of een schaalvergroting zich niet opdringt, zoals een fusie met Ninove. Zeker is dat het volgende stadsbestuur niet alleen voor grote uitdagingen staat, maar ook beslissingen zal moeten nemen, wil Geraardsbergen niet verder wegzinken. Laten we hopen dat deze keer de bewoners van deze stad wel bij belangrijke beslissingen worden betrokken.
De volgende legislatuur kan zich evenwel optrekken aan het optimisme van onze inwoners. Want ondanks vele ellende kennen de Geraardsbergenaars een zeer groot geluksgevoel, een grote tevredenheid over de buurt en zijn ze erg blij met het vele groen in de omgeving.
Julien Borremans
Lees ook: