Zottegem, 26/05/2017 – Geniet van een eigenzinnige kijk op het meest internationale festival van de Vlaamse Ardennen, met 40 bands op 3 podia, gedurende drie dagen. Je valt direct voor de gigantische circustent, met zijn hoofdpodium en de commerce stands. Hier koop je collector’s items, die onvindbare vinyl of t-shirt van bands uit bijna alle werelddelen. Er is ook een open tent aan de stands met lekkernijen, waar continu muzikanten performen. En te midden de bosrijke omgeving ligt een derde podium verscholen in het groen. Ga mee op zoek naar de ziel van Post Rock! Dunk mee! Fest mee! (SjK)
Ondertussen begint alweer een band. Tussendoor kan je zowel een bakje friet achter de kiezen steken, opteren voor een vers gebakken pizza, een gezonde portie potato food of je laten verwennen met een exclusief en gezond drankje, dat voor je neus wordt klaargemaakt door een levenskunstenaar. Post Rockers kennen de geneugten van het leven!
En dan heb je het derde en kleinste podium nog niet gezien. Dat ligt verscholen, midden in een bos, waar je tussen de bomen een helling bevolkt, samen met het meest fantastische publiek dat een festival zich kan inbeelden.
Hier lopen geen opgefokte yuppies rond of wannabe ruige dudes. Attitude is no issue. Zelden zie je een dergelijk leeftijd ongebonden publiek, hoor je zoveel talen door mekaar en staan digi-snotneuzen te chillen naast omtrent gepensioneerd (ooit) langharig tuig. De sfeer is nochtans homogeen: ‘geen gedoe, geen geduw, geen gezeik’. Eigenlijk heb je het gevoel terecht te komen in een homogene wereld waar muziek mensen bij mekaar brengt vanuit een caleidoscoop aan invloeden, maar onder één noemer en één beleving: “Post rock”.
Post Rock? Deze oude zot zou het gros van de bands een handvol decennia geleden nog “Underground” hebben genoemd. Alsof de American Amboy Dukes seffens met hun Mississippi Murderer het podium gaan beklimmen. Maar dit is v éél meer: A journey to the center of the mind?
Natuurlijk is elke lick al eens gestreeld, elke riff al eens gespeeld.
Ja,… Post Rock. Want je ziet bijvoorbeeld een line-up van een classic rock band de instrumenten klaar zetten,… en dan besef je dat er geen Hammond orgel in de hoek van het podium staat, maar wel een tafel met computers en op de grond ligt een schuiftrompet. Gelukkig val je nog over de distorchers, de roadies en de PA kabels. Er zijn dus toch nog zekerheden, want dit is Dunk!
Je hoort fantastische rocklicks gelardeerd met jazz tunes, afgeboord met wat old wave of een fris-rauwe grudge saus. Elke artiest vult het nèt iets anders in. Mijn gedacht: het ene moment hoorde ik The Cure voorbijschuifelen maar dan op de kousenvoeten, soms met de legerbottinnen, van den bompa en zijn Pink Floyd,… de illusie dra weggeblazen door ongekende geluiden die je in hun ritmes meeslepen,… en niet meer loslaten. Dit is zoveel m éér!
Post Rock? Ja,… de rock voorbij.
Zoals ook Fusion liefhebbers hier een fantastische driedaagse kunnen doorbrengen,… samen met Ambient fans, Indie rockers en zelfs Electro kids. En toch is dit nog ietsje meer. Telkens leg je een nieuwe laag op wat je voorheen als je muzikale smaak zou omschrijven. Morgen zal het niet meer hetzelfde zijn.
En dat is wat dit festival zo uniek maakt.
De muziek is fantastisch,… geen samenraapsel, niet zomaar voor elk wat wils maar een uitgekiende selectie bands, wat aanvoelt als een homogene beleving. Dit is echt een festival dat sowieso je horizont open trekt en waar je fantastische muzikanten aan het werk ziet die de meest waanzinnige technieken toepassen om vanuit de erfenis van hun voorouders verder te bouwen aan het Post Rock tijdperk.
Post Rock? Ja,… dit zijn de verre erfgenamen van de bands die 40, zelfs 50 jaar geleden al het rockharnas van zich af schudden en zich door geen enkele grens nog aan banden lieten leggen. Dat doen ze met respect voor hun roots, maar om dat te beseffen moet je zelf al wat kilometers op de teller hebben.
Sommige muzikanten zijn nog erg jong,… anderen weten al waar Mozes zijn Rock haalde, en natuurlijk gaan ze bijna allemaal z éér ver in de vernieuwing. Et alors?
Het Dunk Festival blijkt een fantastische plek om een dag, twee of drie dagen door te brengen. Het is een eer om dit evenement in het hart van de Vlaamse Ardennen te ontdekken. En geef toe,… je had er al van gehoord maar je bent er nog nooit geweest.
Veel inwoners van de Vlaamse Ardennen moeten het festival nog voor het eerst bezoeken.
Tja, wie zich afsluit voor vernieuwing, die heeft hier niks te zoeken. Maar heb je een open geest en maal je er niet om dat je Nederlands, Frans, Duits, Engels, Spaans en Portugees door mekaar hoort,… terwijl iedereen mekaar perfect begrijpt,… dan moet je dit muzikale feest zeker bezoeken.
Vanop de terreinen van Dunk! Terug over naar de redactie.
Sjarel Klak
