Nieuw te lezen op De Beiaard Online, het vervolgverhaal ‘Het leven van Sjareltje Van Gansberge’. Geschreven door Zottegemnaar Mike Vanderroost. Vandaag het eerste van twaalf delen.
Het levensverhaal van Sjareltje Van Gansberghe is bijzonder te noemen. Het begon bij zijn moeder Josephine, een vrome, onopvallende vrouw die op een dag besloot om het juk van haar geloof van zich af te schudden en al haar duivels te ontbinden. In een vlaag van pure lust en gedreven door haar instinctieve drang naar een kind liet Josephine zeven nachten op rij zeven verschillende mannen over zich heen gaan. Geen zes, geen acht, maar zeven, exact het aantal dagen dat haar geliefkoosde God nodig had om haar wereld te scheppen. Josephine geraakte zwanger en het verhaal over haar escapades deed al snel de ronde in het dorp. Getrouwde vrouwen vonden haar een hoer, getrouwde mannen ook, behalve diegenen die met haar de lakens hadden gedeeld. In kroegen werd druk gespeculeerd over wie de vader zou zijn. De maanden gleden voorbij en Josephine’s zwangerschap hield het dorp in de ban. De meningen over wie de vader was waren verdeeld en dit leidde soms tot verhitte discussies en zelfs vechtpartijen. Josephine durfde door alle heisa amper nog buiten te komen, bang als ze was voor de boze blikken en de gemene woorden van haar dorpsgenoten.
Na negen maanden schonk Josephine uiteindelijk het leven aan Sjareltje, maar dat verliep niet zonder slag of stoot. Ze beviel helemaal alleen in haar keuken, gehurkt over de witte, keramische spoelbak op het aanrecht. Een niet voor de hand liggende plaats om te bevallen, maar Josephine had nu eenmaal bizarre gewoonten. Zo deed ze bijvoorbeeld elke dag haar gevoeg in de moestuin van haar buren, bij voorkeur tussen de prei en de selder. De buren hadden Josephine hierover in het begin een paar keer aangesproken en gevraagd of ze niet elders haar gevoeg wou doen, maar toen ze zagen dat hun oogst verdubbelde lieten ze haar begaan.
Met het nodige duw- en drukwerk baande Sjareltje zich een weg tussen de dijen van zijn moeder. Een wijl later belandde hij met een smak in de spoelbak, tussen de vuile vaat. Bevangen door emotie zocht Josephine paniekerig naar een schaar om de navelstreng doormidden mee te knippen. De schaar lag evenwel op de keukentafel, buiten haar handbereik. Versuft van de inspanning stuntelde ze van het aanrecht. Vervolgens zette ze zich op een stoel naast de keukentafel en begon te wenen van geluk. Uiteindelijk greep ze naar de schaar en knipte met trillende handen de navelstreng door. Sjareltje’s geboorte was een feit. Toen Josephine hem voor het eerst aankeek zag ze dat hij als twee druppels water leek op Kristiaan Nonsens. Kristiaan was een van de zeven mannen waarmee ze de liefde had bedreven, al was liefde misschien niet meteen een woord dat je met hem kon associ ëren. Kristiaan Nonsens stond bij de mensen in het dorp vooral bekend als een kolerieke veehandelaar die amper een vrouw van een rund kon onderscheiden. “Een gat is een gat”, dat was zijn levensfilosofie.
Dat Sjareltje uiteindelijk Van Gansberghe heette in plaats van Nonsens, kwam als volgt. Kristiaan Nonsens weigerde het vaderschap van Sjareltje op zich nemen, alle pogingen van Josephine ten spijt. Ten einde raad ging Josephine dan maar aankloppen bij Georges Van Gansberghe, een van de overige zes mannen waar ze mee had geslapen. Georges had een rijzig gestalte en zag er niet onknap uit, maar hij was niet van de slimste. Enkele maanden voor Sjareltje’s geboorte was hij blind geworden tijdens zijn jaarlijkse vakantie in Torrevieja. Samen met zijn jeugdvriend had hij daar het plan opgevat om zo lang mogelijk naar de zon te kijken door een vergrootglas. Gerard had met glans gewonnen, maar het kostte hem wel zijn zicht. Hierom treuren deed hij evenwel niet. Hij had zijn jeugdvriend verslaan en die eer zouden ze hem nooit meer kunnen afnemen. Toen Josephine na de geboorte van Sjareltje bij Georges langs ging en hem wijsmaakte dat hij de vader was, wist hij met zijn geluk geen blijf. Hij sprong in het rond en probeerde Josephine te omhelzen, maar in plaats daarvan omhelsde hij de grote cactus in zijn woonkamer. Josephine had hem toen de eerste zorgen toegediend en gevraagd of hij met haar wou trouwen. Hij sprong toen opnieuw in het rond en omhelsde deze keer een staanlamp. Enkele maanden later stapten Georges en Josephine in het huwelijksbootje. En zo begon het bijzondere leven van Sjareltje Van Gansberghe.
Woord van de redactie
Elke gelijkenis met bestaande personen berust op louter toeval. De Beiaard Online heeft oog voor lokaal talent, verder dan dat hoeft u het niet te zoeken.