Eens per week geeft Sven De Spiegeleer zijn ongezouten mening op een gebeurtenis die bij hem de voorbije week ergernis, verbazing, of verontwaardiging opwekte.
Quote van de week: “Rien ne va plus wanneer een democratie evolueert naar een vetocratie waarbij er altijd wel een misnoegde burger of actiegroep opstaat om eender welk initiatief de kop in te drukken nog voor het tot wasdom komt.”
Oosterweel goes Banana!
Dagelijks worden u en ik om onze oren geslagen met jobstijdingen rond toeslibbende wegen, verkeersinfarcten op Brusselse en andere ringen, én al jaren wordt er op politiek en ambtelijk niveau gebakkeleid over hoe men deze gordiaanse knoop dat het fileprobleem vormt, gaat ontwarren.
De vaudeville die zich al ruim een decennium afspeelt rond de heraanleg van de Antwerpse ring zou lachwekkend zijn, ware het niet dat de standstill in het dossier ons economisch zeer zuur dreigt op te breken eens voor de buitenlandse bedrijven de maat zal vol zijn, en ze Antwerpen en haar haven links zal laten liggen en uitwijken naar regio’s waar de besluitvorming én de mobiliteit niet vooruitgaan aan het tempo van een slakkengangetje.
Na ruim zeventien jaar moet de eerste spadesteek op de Antwerpse ring nog in de grond worden gestoken. Na de episode rond de ‘Lange Wapper’ werd door de Vlaamse regering in een salomonsoordeel beslist dat de brug een tunnel werd, tenzij later zou blijken dat een brug toch beter zou zijn dan een tunnel. Passeerden ook nog de revue: het BAM-trac é, Straten-generaaltrac é, overkapping, volksraadplegingen, actiecomit és, bezwaarschriften en ontelbare procedures bij de Raad van State. Deze Raad van State duwde met een negatieve beslissing eerder deze week het milde optimisme dat was ontstaan in het dossier na de aanstelling van een intendant om dit dossier te deblokkeren, vakkundig de kop in. De hoop dat men later dit jaar eindelijk met de werken zou kunnen starten, wordt mogelijks weer een paar jaar vertraagd.
Een wezenlijk onderdeel van een democratie zoals we die vandaag de dag kennen, is een steeds mondiger burger die inspraak opeist in belangrijke dossiers. Inspraak op zich is goed, omdat het kan leiden tot een ruimer maatschappelijk draagvlak. Problematisch wordt het wanneer inspraak en talloze procedureslagen ertoe leiden dat de democratie haar ei niet meer kan leggen. Dan wordt democratie een vetocratie waarbij er altijd wel een misnoegde burger of actiegroep opstaat om eender welk initiatief de kop in te drukken nog voor het tot wasdom komt.
Het vroegere NIMBY (not in my backyard) evolueert steeds meer naar een erg kwalijk BANANA-syndroom: Build Absolutely Nothing, Anywhere, Near Anyone. Dat kan bezwaarlijk vooruitgang genoemd worden.
Sven De Spiegeleer