Onder grote belangstelling ging de ooststoet voor de 60ste maal door op de wijk kortenbos Massemen (Wetteren)
72 groepen fanfares en paardenkarren beelden het leven op den akker uit. Het landelijk verleden wordt in deze stoet getoond aan de hand van tientallen uitbeeldingen door rollende platforms versierd met stro en bloemen, honderden figuranten in passende klederdracht, volkskunstgroepen en muzikanten. Na de stoet zijn er nog optredens en een fuif in de grote feesttent.
In de voorbije eeuw waren de meiboom planting en het verbranden van het (haag)snoeisel – het “Sint Pietersvuur” een vast
ritueel om op een bijzondere plek in de wijk of op het dorpsplein samen te komen om te dansen op zelf gebrachte muziek.
Voor de dorpsfanfares en -harmonie ën waren de kermissen, het Sint Cecilia Feest het moment om door de straten van het
dorp te marcheren en de “bevriende” caf és te bezoeken.Iedereen had daarvoor tijd, niemand wilde dit missen … het was deel
van het dagelijkse leven.
Anno 2018 is het geen evidentie meer, dat midden het verlof dansers en muzikanten en … – “de vrijwilligers” zich kunnen vrij
maken om nog naast een eigen rijk gevuld verenigings jaarprogramma deel te nemen aan de Oogststoet.
De talrijke praalwagens in de stoet zijn het resultaat van de creativiteit en vaardigheden van de vele tientallen wagenbouwers.
Vele idee ën komen meestal direct na de stoet op de feestweide, uit de euforie en waardering van het publiek.
De opbouw en afwerking … dit is voor later, …. volgend jaar als de wagens uit de loods zijn gehaald … dan zien we wel!.
De praalwagens opbouwen is meestal groepswerk van een aantal vrienden. De ene wagenbouwer start reeds weken vooraf,
een andere start pas als de tijd begint te dringen.De praalwagens met gevlochten stromatten, aangevuld met
bloemen en andere decoratie zijn juweeltjes voor het oog.
Wij blijven trouw aan het verleden maar kijken ook heel gericht naar de toekomst. De werkzaamheden op de akker hebben een sterke evolutie
ondergaan. De boer met paard en ploeg is een beeld dat sommigen enkel nog kennen van op een “vergeelde foto”. Voor de jeugd zijn alle
nostalgische taferelen van het noeste werk op de akker nauwelijks of niet herkenbaar. Het is vanuit deze nostalgie dat wij blijven ijveren om
dit landelijk erfgoed in stand te houden.Het is hartverwarmend dat ook de jeugd zich blijft engageren. Zij blijven hun medewerking verlenen, en blijven voor ons de hoop voor de toekomst. De Oogstfeesten zijn voor onze jeugd h ét feestweekend van de zomer. Ik hoop dan ook dat wij in de toekomst, jeugdige gemotiveerde en gedreven mensen zullen vinden om de bestuursploeg te vervoegen.
