Satire (Definitie satire) – Zottegem – 20/11/2018 – Gisterenavond vond de maandelijkse LAN-Party met lokale politiekers in de hoofdrol plaats. Voor de leken onder ons: bij zo een LAN-party worden computers via een lokaal netwerk met elkaar verbonden en kunnen de aanwezigen tegen elkaar spelen. Bij Call of Duty – WW2 doen ze dat in ploegen naar analogie met de strijdende partijen uit Wereld Oorlog 2 en spelen ze in die hoedanigheid een knallend partijtje oorlog tegen elkaar.
Groen kon helaas niet meespelen want al snel bleek dat deze game niet compatible was met hun ecologisch en ethisch verantwoorde operating system van Ubuntu (Linux). Ze konden echter de rest van de avond wel in hun eentje verder bouwen aan hun virtuele stad in Recycle City.
Om te starten werden er stokjes getrokken om te zien wie als eerste een ploeg mocht kiezen. Blauw trok aan het langste eind, scandeerde ‘Vive la libert é’ en koos de ploeg van het Franse verzet. CD&V als tweede koos voor de Britten. Daarna kozen de Sossen logischerwijs voor de Russen waardoor N-VA met het kortste stokje noodgedwongen het kamp van de Duitsers kreeg. Dit met tegenzin van laatstgenoemden die de vergelijkingen met Nazi-Duitsland nu toch wel ferm beu zijn. “Dat is pure framing” riep Arne De Coninck vanop de achterste rij. Maar nadat iedereen opgezocht had wat framing nu precies betekende, ging de spelavond gewoon door.
De meningen over de game zelf waren verdeeld. Peter Vansintjan vond het spel maar niets. “Dit gaat allemaal veel te snel voor mij” was zijn repliek “geef mij maar van die parkeersimulators waar men aan een gematigde snelheid tussen paaltjes kan rijden”. Peter Roman die geopteerd had om het spel op zijn tablet te spelen vond de game dynamics en gameplay op dit soort toestellen ondermaats. “Dat zijn van die spellen die gemaakt zijn door jonge gastjes met dunne vingertjes die totaal geen rekening houden met dikvingerig benadeelde mensen zoals ik”.
Jenne De Potter was na een halve minuut spelen uitgeschakeld. “Ik zou niet eens weten door wie” vertelde onze burgemeester “ik kon niet opletten, ik moest niets anders doen dan Leen Goossens helpen. Alles liep in het honderd op haar PC en tegen dat we eindelijk door hadden dat haar caps lock aanstond was het spel voor iedereen al gedaan.”
Sandra De Roeck en Joost Franceus zijn tactische spelers zo bleek want in plaats van tot actie over te gaan bespraken ze eerst hun strategie. Een uitgerekende kans om ze uit te schakelen moet Matthias Diependaele gedacht hebben toen hij het keuvelende duo in het vizier kreeg. “Ik koos voor de granaat als wapen” vertelt hij ons later “ideaal om twee vliegen in één klap te slaan”. Jammer genoeg had hij niet door dat je bij dit attribuut twee maal op de spatiebalk moet drukken als je die hanteert. E én keer om hem te activeren en één keer om hem weg te gooien. Gezien dat laatste niet gebeurde was het ook snel game over voor Dhr. Diependaele en ontplofte het tuig virtueel in zijn gezicht.
Het blauwe team van het Franse verzet is niet aan de actie begonnen omdat het enkel in de weer was met het beslissen welke betere en duurdere wapens ze online konden aankopen. Dus ere wie ere toekomt. Brecht Cassiman en Evert De Smet waren de enige waardige tegenstanders voor de tactische Sandra De Roeck en Joost Franceus.
De Sossen moesten uiteindelijk het onderspit delven. N-VA won! Maar al snel kwam er onenigheid over deze uitslag. De Beiaard die samen met een Call of Duty-expert aanwezig was en verslag maakte van dit gebeuren zag dat Dhr. Cassiman en Dhr. De Smet zich schuldig maakten aan ‘camping’. Camping is in deze online gamewereld ergens passief gaan zitten en wachten tot de tegenstander toevallig voorbij komt om hem af te knallen. “Dat is zeurzakkerij” klonk het snel uit het verliezende kamp na deze onthulling. “Niets van” verdedigden de winnaars zich “er staat nergens beschreven dat het niet mag”.
Vandaar dat we bij De Beiaard nu een poll gaan maken om aan onze lezers te vragen wat hun mening is over ‘camping’.
“Mag camping in Call of Duty?” – JA of NEEN ?